بررسی رابطه بین اعتماد اجتماعی و حل مساله نوجوان با طرحواره های ناسازگار والدین در میان کارکنان آموزش و پرورش شهر تهران

هدف اصلی در این پژوهش بررسی بررسی رابطه بین اعتماد اجتماعی و حل مساله نوجوان با طرحواره های ناسازگار والددین در میدان کارکنان آموزش و پرورش شهر تهران می باشد. روش تحقیق در این پژوهش از نوع مطالعات توصیفی (غیرآزمایشی) و از نوع علی مقایسه ای است. جامعه آماری در این پژوهش کارکنان آموزش و پرورش شهر تهران و فرزند ارشد آنها است که با توجه به شرایط نمونه و اهمیت سن فرزند، از روش نمونه گیری در دسترس 50 نیر از کارکنان انتخاب شده اند. برای بررسی رابطه میان متغیرهایتحقیق از پرسشنامه های حل مساله، طرحواره های ناسازگار اولیه و اعتماد اجتماعی استفاده شده است که برای بدست آوردن نتایج نیز از ضریب همبستگی پیرسون استفاده شده است. مطابق یافته های پژوهش، رابطه مثبتی میدان اعتماد اجتماعی در فرزند و طرحواره های ناسازگار والدین وجود دارد. همچنین طرحواره های ناسازگار والدین باعث بروز مشکلاتی در زمینه حل مساله نوجوان می شوند. بنابر یافته ها، با توجه به اینکه والدین تاثیر زیادی بر شکل گیری رفتار و اخلاق و مهارت های نوجوان دارند، در درجه او با حل مشکل والدین قبل از رسیدن به مرحله تربیت کردن فرزندان، مشکلات اجتماعی بسیاری قابل پیشگیری هستند. علاوه بر این، اختلالات رفتاری والدین، قدرت حل مساله فرزند را نیز با مشکل مواجه می کند که کاهش این اختلالات به طور قطی بر آینده کودکان، هم در زمینه تحصیلی و هم در زمینه تصمیم گیری در زندگی آینده، تاثیرگذار خواهد بود.

کلیدواژه ها:

طرحواره های ناسازگار اولیه ، اعتماد اجتماعی ، توانایی حل مساله ، آموزش و پرورش