اثر نانوسلولز و کایتوزان بر خواص مکانیکی و حرارتی نانوچندسازه های زیین

پلیمرهای سنتزی به سختی تجزیه شده و باعث آلایندگی محیط زیست می شوند. پلیمرهای طبیعی به عنوان جایگزین این مواد به دلیل شکنندگی و فسادپذیری خصوصیات کاربردی لازم را ندارند. تقویت و بهبود ویژگی های مکانیکی و خواص ضدمیکروبی چندسازه ها برپایه این مواد با افزودن مستقیم ترکیبات نانو و ضدمیکروبی امکان پذیر است. در این پژوهش، نانوسلولز و کایتوزان به ترتیب در سطح 1، 3، 5 درصد و 1/5 ، 4/5، 7/5 درصد در مرحله ساخت به چندسازه های زیست تخریب پذیر زیین اضافه شد و خواص آنها مورد بررسی و مقایسه با نمونه های شاهد زیین خالص قرار گرفت. ابتدا از این سه جزء مستربچ تهیه شد و در نهایت با ترکیب مقادیر مختلف مستربچ و ماتریس زیین در اکسترودر و پرس چندسازهمورد نظر تهیه گردید. آزمون های مورد استفاده در تعیین ویژگی ها، مقاومت کشش نهایی و تحلیل دینامیکی مکانیکی بود. نتایج نشان داد که افزودن نانوسلولز و کایتوزان به چند سازه های زیینی، مقاومت به کشش آنها را افزایش داد و اما افزایش طول چندسازه ها را در نقطه پاره شدن کاهش می دهد. بهترین مقدار مقاومت کششی و مدول الاسیتیسیته در 3، 4/5 درصد نانوسلولز و کایتوزان مشاهده شد. خصوصیات حرارتی چندسازه نیز نسبت به نمونه های شاهد زیین با افزایش نانوسلولز و کایتوزان در مقادیر بالاتر، بهبود بیشتری نشان داد و بیشترین دمای انتقال شیشه ای نیز در همین مقدار ترکیبات مشاهده شد. به نظر می رسد که افزایش مقاومت کششی و مدول الاستیسیته و خواص بی نظیر نانوچندسازه های زیین، نانوسلولز حاوی کایتوزان ناشی از توزیع مناسب ذرات نانوسلولز و ایجاد اتصالات سراسری و عرضی بین اجزاء تشکیل دهنده این چندسازه ها باشد

کلیدواژه ها:

بسته بندی ، چندسازه ، زیین ، کایتوزان ، نانوسلولز