اثر بخشی شناخت درمانی و آموزش راهبردهای مطالعه و یادگیری بر خودکارآمدی

هدف از انجام پژوهش حاضر بررسی اثر بخشی شناخت درمانی وآموزش راهبردهای مطالعه و یادگیری برخود کار آمدیدانش آموزان پسر دوره دوم متوسطه نظری درسال 95-94 است، روش پژوهش اهداف وفرضیه های تحقیق از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون-پس آزمون و گروه کنترل می باشد که درآن اثرات متغیرهای (مستقل شناخت درمانی وراهبردهای مطالعه و یادگیری) برمتغیر وابسته خودکارآمدی مورد بررسی قرار گرفته است .جامعه آماری این پژوهش شاملکلیه دانش آموزان پسر متوسطه نظری. تعداد دانش آموزان پسرمتوسطه نظری 576 نفر می باشد. روش نمونه گیریخوشه ایی چند مرحله ایی استفاده شد .سپس به صورت تصادفی یکی از مدارس انتخاب شد. به منظور بررسیخودکارآمدی دانش آموزان، از آزمون خودکارآمدی جینگ و مورگان (1999) استفاده شد. .پس از به کار بستن شرایطآزمایشی (شناخت درمانی و راهبردهای مطالعه و یادگیری) با استفاده ازپس آزمون، مجددا خودکارآمدی مورد ارزیابیقرار گرفت. روایی پرسش نامه خودکارآمدی دانش اموز جینگ و مورگان (1999)، پایایی این پرسشنامه با آزمون آلفایکرونباخ با استفاده از نرم افزار بالای spss20 بدست آمده است. یافته های پژوهش ها در مورد خودکارآمدی، بیانگر آن است که به کار گیری روش های آموزشی در کنار جریان آموزش رسمی می تواند، موجبات پیشرفت در خودکارآمدی رابرای دانش آموزان فراهم آورد. نتایج پژوهش حاضر نیز اثر بخشی هر یک از روشهای آموزشی شناخت درمانی و راهبردهایمطالعه و یادگیری را تایید می کند. با بکار گیری روش های ذکر شده زمینه های مساعد را برای افزایش خودکارآمدیدانش آموزان را فراهم آورد.

کلیدواژه ها:

خودکارآمدی ، آموزش ، راهبردهای مطالعه ویادگیری ، شناخت درمانی