مفهوم امربه معروف ونهی ازمنکرازمنظرفقه امامیه وعامه

از صراحت یا ظهور یا اطلاق کلام بسیاری از لغویین استفاده می شود که امر به معنای واداشتن و نهی به معنای بازداشتن است .معروف هرکار نیکی است که افزون بر نیکی آن انجام دهنده اش آن را به این وصف نیکی بشناسد، یا توسط دیگری به این وصف شناسانده شود و منکر هر کار بدی است که انجام دهنده اش ، خودشان را به این وصف بدی بشناسند و یا به وسیله فرد دیگری شناسانده شود.هر عملی را که عقل های صحیح و سالم به زشتی و قبح آنها نماید منکر نامیده می شود، اگر عقل نداند و مردد بماند که آیا آن کار خوبی است یا نه آن وقت شریعت به بدی و ناپسندی آن حکم کند آن نیز منکر است.

کلیدواژه ها:

امر ، نهی ، معروف ، محتسب