رابطه ی محدویت های گردشگران با رضایتمندی آنان در پیست های اسکی استان تهران

هدف از این پژوهش، تعیین رابطهی محدودیت های گردشگران با رضایتمندی آنان در پیست های اسکی استان تهران بود. روش پژوهش حاضر، توصیفی و از نوع همبستگی بود که به شکل میدانی اجرا شد. جامعه ی آماری پژوهش، تمامی گردشگران پیستهای اسکی استان تهران، شامل پیستهای اسکی دیزین، شمشک، توچال و آبعلی بودند. بر اساس برآوردهای صورتگرفته از مدیران پیستهای اسکی مذکور، جامعه ی آماری پژوهش به صورت تقریبی ده هزار نفر در نظر گرفته شد. حجم نمونه با استفاده از جدول مورگان 370 نفر تعیین شد. تعداد400 پرسشنامه توزیع گردید که 362 پرسشنامهی قابل قبول بازگردانده شد. برای گردآوری اطلاعات، از پرسشنامه ی وی (2008) استفاده شد. برای تجزیه و تحلیل ویژگیهای جمعیت شناختی از آمار توصیفی و در بخش آمار استنباطی، از آزمون کلموگروف - اسمیرنوف، ضریب همبستگی پیرسون، تحلیل عاملی تاییدی و رگرسیون چندمتغیره استفاده شد. یافته های پژوهش نشان داد که بین محدودیتها با رضایتمندی گردشگران پیستهای اسکی ارتباط منفی و معناداری وجود دارد ( P< 0/01,r=- 0/31) از بین ابعاد محدودیتهای گردشگران، بعد محدودیتهای درون فردی، پیشبین قویتری برای رضایت مندی گردشگران بود.

کلیدواژه ها:

محدودیت های گردشگران ، رضایتمندی ، پیست اسکی ، مشتریان اماکن ورزش زمستانی