ارتباط هوش معنوی و هوش فرهنگی با بهره وری کارکنان پژوهشگاه تربیت بدنی وعلوم ورزشی

هدف از تحقیق حاضر ارتباط بین هوش معنوی و هوش فرهنگی با بهره وری کارکنان پژوهشگاه تربیت بدنی و علوم ورزشی است. روش تحقیق از نوع همبستگی است. جامعه آماری این تحقیق کارکنان پژوهشگاه بوده و به علت محدود بودن جامعه، نمونه آماری برابر با جامعه (N=n =36) در نظر گرفته شد. برای گردآوری داده ها از سه پرسشنامه هوش معنوی با پایایی =0/86) )، هوش فرهنگی با پایایی ( =0/72) و بهره وری سازمانی با پایایی ( =0/95) استفاده شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون کلموگروف-اسمیرونوف برای تعیین توزیع طبیعی داده ها و آزمون های t مستقل، تجزیه و تحلیل آنوای یکطرفه (ANOVA) و آزمون تعقیبی توکی و برای الگوریتم مدل اندازه گیری و الگوریتم مدل ساختاری از نرم-افزارهای SPSS و(Partial Least Square(PLS در سطح معنی داری ( P 0/05) استفاده شد. نتایج نشان میدهد الگوریتم مدل اندازه گیری تمامی شاخصهای هوش معنوی و هوش فرهنگی تایید شده و در حد قابل قبولی قرار دارد. میزان رابطه هوش فرهنگی و بهره وری t =3/10 )،(r=0/40 و میزان رابطه هوش معنوی و بهره وری t =2/76) ،(r=0/47 نیز تایید شده و در حد قابل قبولی قرار دارد. بین هوش فرهنگی و سن کارکنان P ≥0/05)،(r =0/10، هوش معنوی و سن کارکنان P ≥0/05) ،(r =0/17 و بهره وری و سن کارکنان P ≥0/05)،(r =0/25 ارتباط معنی داری وجود ندارد. همچنین نتایج نشان میدهد بین هوش فرهنگی براساس جنسیت P 0/05) و (t = -2/26 تفاوت معنی داری وجود دارد، اما بین هوش معنوی براساس جنسیت P ≥0/05) و (t = 0/09 و بهره وری کارکنان براساس جنسیت P ≥0/05) و (t = -1/47 تفاوت معنی داری وجود ندارد. از طرفی، بین هوش فرهنگی براساس مدرک تحصیلی P≤0/05) و (F=3/40 تفاوت معنی داری وجود دارد؛ بنابراین با توجه میزان متوسط بهرهوری کارکنان پژوهشگاه تربیت بدنی، مدیران باید توجه بیشتری به این مهم داشته باشند.

کلیدواژه ها:

هوش معنوی ، هوش فرهنگی ، بهره وری ، پژوهشگاه تربیت بدنی و علوم ورزشی