اثر بخشی درمان مبتنی بر تعهد و پذیرش ( ACT ) بر اضطراب، سلامت روان و تاب آوری والدین کودکان بیش فعال

هدف از پژوهش، بررسی اثر بخشی درمان مبتنی بر تعهد و پذیرش ( ACT ) بر اضطراب، سلامت روان و تاب آوری والدین کودکان بیش فعال در سال 1397 بود. روش پژوهش از نوع نیمه آزمایشی و با طرح پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل بود. تعداد 60 نفر از والدین به صورت در دسترس به دو گروه کنترل ( 15 والد، 30 نفر ) و آزمایش ( 15 والد 30 نفر ) گمارده شدند. در این پژوهش از سه پرسشنامه اضطراب بک، سلامت روان، تاب آوری استفاده شد. یافته ها با روش کوواریانس مورد تحلیل قرار گرفتند. نتایج بدست آمده نشان داد درمان مبتنی بر تعهد و پذیرش ( ACT ) بر سلامت روان و تاب آوری والدین کودکان بیش فعال معنادار بوده است اما بر میزان اضطراب تاثیری نداشته است. همچنین درمان مبتنی بر تعهد و پذیرش ( ACT ) بر مولفه های علایم اضطرابی و اختلال خواب و مقیاس کارکرد اجتماعی والدین کودکان بیش فعال معنادار بوده است اما بر مولفه های علایم جسمانی و علایم افسردگی تاثیری نداشته است. درمان مبتنی بر تعهد و پذیرش ( ACT ) بر مولفه های اعتماد به غرایز فردی/ تحمل عاطفه منفی، کنترل و تاثیرات معنوی والدین کودکان بیش فعال معنادار بوده است؛ اما بر مولفه های تصور از شایستگی فردی و پذیرش مثبت تغییر/ روابط ایمن تاثیری نداشته است. مداخله مبتنی بر پذیرش و تعهد بر بهبود سلامت روان و تاب آوری والدین دارای کودک بیش فعال موثر بود. این روش درمانی به عنوان گزینه درمانی موثر و مناسب جهت کاهش مشکلات روان شناختی والدین کودکان مبتلا به بیماری های مزمن توصیه می گردد.

کلیدواژه ها:

درمان مبتنی بر پذیرش ، اضطراب ، سلامت روان ، تاب آوری ، بیش فعالی