سنجش دسترسی به زیرساخت های بهداشتی- درمانی با استفاده از مدل های تصمیم گیری چند معیارهMCDM مطالعه موردی: شهرستان های استان مازندران

از آن جایی که سلامت روح و جسم انسان ها به عنوان یکی از معیارهای مهم توسعه یافتگی کشورها و مناطق محسوب می شود، میزان برخورداری یا دسترسی به این خدمات و توزیع بهینه آن ها در سطح کشور و منطقه از ارزش و اهمیت زیادی برخوردار است. در برخورداری عادلانه از خدمات بهداشتی - درمانی نخست موضوع دسترسی به خدمات مطرح می شود. این تحقیق با هدف ارزیابی شهرستان های استان مازندران به لحاظ برخورداری از زیرساخت های بهداشتی و درمانی صورت گرفته است. بنابراین بعد از استخراج شاخص ها برای زیرساخت های بهداشتی - درمانی، با استفاده از مدل AHP ضریب اهمیت هریک از زیرساخت ها محاسبه شده و بوسیله تکنیک TOPSIS و MORIS اقدام به رتبه بندی شهرستان ها از لحاظ دسترسی به زیر ساخت های بهداشتی - درمانی شده است. نتایج مدل های TOPSIS و MORIS حاکی از آن است که اختلاف زیادی بین شهرستان های استان از نظر میزان برخورداری از زیرساخت های بهداشتی - درمانی وجود دارد. شهرستان ساری در هر دو مدل دارای بالاترین برخورداری و شهرستان گلوگاه کمترین برخورداری از زیر ساخت های بهداشتی و درمانی را دارا می باشند. درادامه پژوهش با استفاده از مدل اسپیرمن اقدام به ارزیابی همبستگی بین رتبه جمعیتی شهرستان ها و رتبه برخورداری از زیرساخت های بهداشتی – درمانی شد و نتایج مدل اسپیرمن در ارتباط با دو مدل (0,2868) TOPSIS و (0,2398) MORIS نشان می دهد همبستگی بسیار ضعیفی بین این دو مقوله وجود دارد و توزیع زیر ساخت های بهداشتی و درمانی بر اساس جمعیت صورت نگرفته است.

کلیدواژه ها:

زیرساخت های بهداشتی- درمانی ، TOPSIS ، MORIS ، مدل اسپیرمن ، استان مازندران