تاثیرسازه های کوهستانی در توسعه ارتباط انسان با طبیعت و بازگشت به هویت ناب انسانی

انسان قرن حاضر با آنکه هزاران سال پیش می زیسته است تفاوت بسیار دارد. او مسخ دست ساخته های خویش شده و از طبیعت و ذات خویش فاصله گرفته است. نگاهش به همه چیز مادی شده و تنها هدف در ارتباط با آنچه در اطرافش هست را تبدیل آنها به فرآوردهای برای پاسخگویی به نیازش می داند. بسیاری از پژوهشگران و روانشناسان برقراری رابطه مجدد با طبیعت را راهکاری برای بازگشت هویت ناب انسانی میدانند. کوهنوردی یکی از شیوه های ارتباط با طبیعت است که علاوه بر ایجاد آرامش و سلامت روحی بر ایجاد سلامت جسمی نیز موثر می باشد. هدف از انتخاب کوهنوردی نزد اغلب علاقه مندان تنها پرداختن به ورزش نیست بلکه رفتن به آغوش طبیعت و بهره گیری از سکوت و آرامش آن میباشد. انسان در طبیعت درس خداشناسی میگیرد و باز مییابد حضورش در این کره خاکی برای هدفی بوده است و با غرق شدن در زندگی ماشینی چقدر از آنچه باید باشد فاصله گرفته است. ایجاد تاسیسات و زیرساختهای لازم در طبیعت باعث میشود که امکان استفاده بهینه از جاذبه های طبیعی فراهم شود. توسعه سازه های کوهستانی در گردشگاه های کوهستانی موجب ایجاد بستری امن برای کوهنوردان و گردشگران میشود. ایجاد امکانات رفاهی و خدماتی در این سازه ها این امکان را فراهم می آورد که فرد با دغدغه کمتری از حضور در طبیت لذت برده و به تفکر و تامل بپردازد. این مقاله با مرور متون کتابخانه ای و روش تفسیری تاریخی بر آن است تا با بررسی تاثیرات انقلاب صنعتی بر هویت انسانی چگونگی ایجاد بسترهای لازم برای بازگشت هویت ناب انسانی را بشناسد.