پترولوژی گرانیتوییدهای الیگوسن قلعه یغمش در غرب استان یزد

سال انتشار: 1395
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 550

فایل این مقاله در 19 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

این مقاله در بخشهای موضوعی زیر دسته بندی شده است:

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

JR_ECONG-8-2_011

تاریخ نمایه سازی: 1 مرداد 1397

چکیده مقاله:

توده پلوتونیک منطقه قلعه یغمش در منتها الیه بخش غربی استان یزد و کمربند ماگمایی ارومیه- دختر قرار دارد و شامل دیوریت، کوارتز دیوریت، تونالیت، گرانودیوریت و گرانیت به سن الیگوسن میشود. عمده سنگ تشکیل دهنده منطقه، تونالیت است. ریولیت، ریوداسیت و نیز توف آندزیتی، ریوداسیتی و ریولیتی به سن ایوسن، گدازه ها و پیروکلاستیکهای این منطقه را تشکیل میدهد. پلاژیوکلاز، ارتوکلاز، کوارتز، آمفیبول و بیوتیت، کانیهای اصلی، پیروکسن، زیرکن، آپاتیت، اسفن، تورمالین و کانیهای کدر از کانیهای فرعی و نیز کلریت، اپیدوت و کلسیت در شمار کانیهای ثانویه این توده نفوذی است. بر اساس داده های پتروگرافی، مینرالشیمی و ژیوشیمیایی، توده گرانیتوییدی مورد بررسی از نوع I (گروه مگنتیت) با ترکیب کالک آلکالن و متاآلومین است. محتوای بالای LILE Ba)، Sr، K و (Cs و ناهنجاری منفی عناصر گروهTi)3HFSE3، Nb، Zr و (Y در این سنگ ها از جمله ویژگیهای ماگماتیسم مرتبط با فرورانش است. بر این اساس، سنگ های گرانیتوییدی قلعه یغمش دارای خاستگاه واحد بوده و در پهنه فرورانش و در ارتباط با کمانهای آتشفشانی کالک آلکالن حاشیه فعال قارهای بهوجود آمده است. به احتمال زیاد، منشا ماگمای توده مورد بررسی از ذوب بخشی آمفیبولیتهای پوسته زیرین (و احتمالا مواد رسوبی پوسته) است و تبلور تفریقی مذاب در سطوح بالاتر پوسته، تنوع سنگ شناسی این توده را سبب شده است. بهنظر می رسد ماگمای بازیک حاصل از ذوب گوشته که در پوسته جایگزین شده، گرمای لازم برای ذوب پوسته را فراهم کرده است. شواهد صحرایی (وجود انکلاوهای میکروگرانولار مافیک با مرزهای مشخص) و یافته های پتروگرافی نظیر تشابه کانیشناسی انکلاو و سنگ میزبان، آپاتیتهای سوزنی، حواشی تحلیل رفته کانیهایی همچون آمفیبول و پلاژیوکلاز و فراوانی بیشتر بیوتیت و هورنبلند در انکلاو نسبت به سنگ میزبان میتواند بیانگر وقوع پدیده اختلاط ماگماهای اسیدی و بازیک در تشکیل این توده باشد. توده پلوتونیکی قلعه یغمش با استفاده از نمودار SiO2 در برابر P2O5 در محدوده دمایی کمتر از 800œC تا کمی بیشتر از 850œC متبلور شده است.

نویسندگان

بهاره فاضلی

گروه زمین شناسی، دانشکده علوم، دانشگاه اصفهان، اصفهان، ایران

محمود خلیلی

گروه زمین شناسی، دانشکده علوم، دانشگاه اصفهان، اصفهان، ایران

روی بیورز

بخش علوم زمین، دانشگاه متودیست جنوبی، دالاس، امریکا

مهین منصوری اصفهانی

دانشکده مهندسی معدن، دانشگاه صنعتی اصفهان، اصفهان، ایران