دانش بومی و مدیریت سنتی مراتع عشایری: بازاندیشی نظام های بهره برداری از مراتع

نظام بهره برداری مراتع عشایری جزئی از نظام بهره برداری مراتع کشور است و همچون تحولات جامعه عشایری در طی زمان دستخوش تغییرات تحولات و فراز و نشیبهایی بوده است. به دنبال آن چالشهایی ایجاد شده است که با تحلیل آنها می توان راهبردهایی در راستای مدیریت صحیح اصولی و منطقی مدیریت پایدار مراتع دنبال کرد. این مقاله برپایه منابع مطالعاتی موجود و قابل دسترس، تغییرات مدیریت نظام بهره برداری مراتع عشایری را مورد بررسی قرار داده است. جمع بندی مطالعات نشان می دهد با توجه به ساختارهای بومی ترتیبات نهادی و نهادهای اجتماعی، تجربه ارتباطات سنتی و ملاحظات عوامل اکولوژیکی می توان امکان به روز رسانی ساختار مدیریت سنتی مراتع عشایری را فراهم کرد. در این راستا، نظام تولیدی عشایری را می توان با توجه به پیشرفتهای کنونی علم مرتع و نظام بهره برداری نوین مراتع به روز رسانی کرد و ضمن بهره گیری توام دانش بومی و دانش رسمی (نوین) تصمیم گیران و سیاست گذاران مدیریت مراتع و امور عشایر را در برنامه ریزی بهتر و هماهنگ تر یاری کرد.

کلیدواژه ها:

دانش بومی مدیریت سنتی مراتع نظام بهره برداری مراتع ، مدیریت پایدار مراتع