کشاورزی شهری و پایداری در محیط شهری

توسعه پایدار از مهمترین دغدغه جوامع امروزی است. نیازهای بشر در جامعه مدرن شکلی جدید گرفته و زنجیره نیازهای انسانی در ابعاد مختلف، به هم پیوسته و در ارتباط تنگاتنگ با یکدیگر قرار گرفتهاند. به صورتی که دیگر نمیتوان نیازهای زیستی نظیر خوراک را از نیازهای اجتماعی – روانی مانند ضرورت تعامل و مشارکت عمومی و یا حتی دغدغه های اقتصادی جدا کرد. از این رو مفهوم پایداری به معنای لزوم تعامل جنبه های مختلف زیست محیطی، اقتصادی و اجتماعی پاسخ های بشر به رفع نیازهایش مطرح شد. در این راستا کشاورزی شهری به عنوان یکی از راهکارهای موثر در دستیابی به اهداف پایداری مطرح میشود که مقاله حاضر با مطالعه توصیفی پژوهشهای پیشین، به دنبال بررسی چگونگی تحقق اهداف پایداری به کمک طراحی مزارع شهری میباشد. نتیجه حاکی از اثبات این موضوع است که کشاورزی شهری به عنوان یکی از نمادهای شهر پایدار در بسیاری از نقاط جهان مورد امتحان قرار گرفته و نتایج مطلوبی حاصل شده است که میتواند در کشور ایران نیز، با توجه به اقلیم مطلوب آن مورد توجه قرار گیرد.

کلیدواژه ها:

توسعه پایدار ، کشاورزی شهری ، مشارکت عمومی ، شهر پایدار