ارزیابی ریسک سیستم سیگنالینگ با استفاده از رویکرد تجزیه و تحلیل مخاطرات سیستم های پیچیده ریلی

سیستم های بحرانی می بایست درمقابل نیازمندیهای ایمنی به منظور عملکرد کارا و بلادرنگ، معتبر شوند. به عبارتی هدف یافتن نیازمندیهای کمی و کیفی ایمنی برای سیستم می باشد کمیته های بین المللی نظیر CENELEC استانداردهایی جهت تعریف چرخه زندگی یک سیستم و تکنیکهای مورد استفاده در تمامی فازهای فرایند توسعه سیستم تعریف کرده است. با توجه به آن، یک رویکرد دقیق به منظور پوشش تمامی جنبه های یک سیستم پیچیده از بعد توسعه ایمنی مورد نیاز است. مقاله فوق ابتدا رویکرد شناسایی و آنالیز مخاطرات یک سیستم را شرح می دهد. با توجه به رویکرد تمامی اجزای ساختاری و کارکردی سیستم و تعاملات موجود، شناسایی و ارزیابی می شود. سپس سناریوهای ممکن مخاطرات شناسایی می گردد که پس از تجزیه تحلیل در یک سری جلسات، در یک log به همراه mitigations (شاخص های کاهش ثبت می گردد. در واقع شاخص ها به عنوان نیازمندی های جدید سیستم تعریف می شوند. سپس یک چهارچوب کلی برای ارزیابی ریسک ارائه می شود که شامل فعالیت های فوق می باشد: تعریف سیستم، شناسایی مخاطره، تعریف معیار قابل پذیرش ریسک، آنالیز پیامد و خسارات و در خاتمه ارزیابی ریسک سیستم مزبور کل نگر است و از دید تکنولوژیکی تمامی فاکتورهای انسانی و کارکردی را نیز پوشش می دهد. در خاتمه چند مطالعه موردی در زمینه سیستم سیگنالینگ با استفاده از رویکرد فوق ارائه شده است.

کلیدواژه ها:

سیستم سیگنالینگ ، تجزیه و تحلیل ، مخاطرات ، ارزیابی ریسک ، معیار قابل تحمل ریسک ، نیازمندی های ایمنی