تبیین رابطه بین قابلیت یادگیری سازمانی و برنامه ریزی استراتژیک ( مورد مطالعه: شهرداری منطقه 15 تهران )

افزایش روزافزون شدت رقابت میان سازمان ها در قرن کنونی باعث شده آن ها همواره به دنبال راه هایی برای کسب مزیت رقابتی و پیروزی در میدان رقابت برآیند. یادگیری سازمانی یکی از ابزارهای کسب مزیت رقابتی برای مدیران سازمان های کنونی به شمار می آید. برنامه ریزی استراتژیک با تعیین اهداف استراتژیک و کلی سازمان، شناسایی و انتخاب استراژی های مناسب برای دستیابی به اهداف و توسعه قابلیت های استراتزیک سازمان، احتمال رسیدن به اهداف را با استفاده بهینه از منابع سازمانی افزایش می دهد. هدف از این پژوهش بررسی رابطه بین قابلیت یادگیری سازمانی و برنامه ریزی استراتژیک در سازمان ها است. روش جمع آوری اطلاعات در این تحقیق، پیمایشی می باشد. جامعه آماری این تحقیق 350 نفر از کارکنان شهرداری منطقه 15 تهران می باشد که با استفاده از جدول مورگان 183 نفر برآورد و در ادامه با نرم افزار spss به تحلیل و توصیف متغیرها و فرضیه های پژوهش پرداخته شده است. نتایج حاصل از این تحقیق نشان می دهد که بین مولفه های یادگیری سازمانی ( تعهد مدیریتی، چشم انداز سیستم، آشکارسازی و قابلیت آزمایش و یکپارچه سازی و به اشتراک گذاری) و برنامه ریزی استراتژیک رابطه معناداری وجود دارد.

کلیدواژه ها:

یادگیری سازمانی ، برنامه ریزی استراتژیک ، شهرداری