بررسی تغییرپذیری مکانی پایداری ساختمان خاک به روش الک تر در حوضه آبخیز بارده شهرکرد (استان چهارمحال و بختیاری )

الگوی مکانی خصوصیات خاک می تواند یک عنصر کلیدی در شکل دهی جریان موادغذایی و آب در اکوسیستم ها باشد و شناسایی این الگوها برای تشخیص فرآیندهای خاک و سپس انجام عملیات مدیریتی کافی، مهم است. در این پژوهش تغییرات مکانی پایداری ساختمان خاک به روش الک تر بررسی گردید. نتایج نشان داد در شاخص های (wet)GMD و (wet)MWD روند همسانگردی وجود دارد. تغییرنماهای برازش داده شده کلاس وابستگی مکانی ضعیف و مدل کروی را برای هر دو متغیر نشان داد. wet)GMD) دارای اثر قطعه ای بیشتری ( 54 / 22 ) نسبت به (wet)MWD (0/0102 ) می باشد. همچنین نقشه کریجینگ این متغیرها نشان داد (wet)MWD)) بیشترین مقادیر را در شمال و جنوب شرقی حوضه و کمترین مقدار را در مرکز حوضه دارد که از شمال غربی به طرف جنوب غربی حوضه توزیع شدهاند و بیشترین مقادیر (wet)GMD)) در شرق و شمال غربی منطقه ی مورد مطالعه و کمترین مقادیر را در غرب منطقه دارد. به طور کلی کمتر بودن شاخص پایداری را می توان به درصد سیلت زیاد و ماده آلی کم در غرب و مرکز منطقه مربوط دانست.

کلیدواژه ها:

تغییرات مکانی ، پایداری ساختمان خاک ، تغییرنما ، اثر قطعه ای ، کریجینگ