ارزیابی راهکارهای افزایش کارایی سیستم حمل و نقل عمومی (اتوبوس) شهر شهرکرد

حمل و نقل شهری یکی از اصلیترین زیر بخش های توسعه و برنامه ریزی شهری می باشد. سامانه حمل و نقل اتوبوس در قالب سیاست توسعه حمل و نقل همگانی در شهر شهرکرد برای تسهیل حمل و نقل عمومی و مقابله با مشکلات آن به وسیله شهرداری در پیش گرفته شده است. پژوهش حاضر از حیث هدف،از نوع کاربردی و از حیث ماهیت و روش تحقیقات توصیفی - پیمایشی است . جهت ارزیابی ، پرسشنامه ای با 24 سیوال طرح شد که با توجه به جامعه آماری استفاده کنندگان روزانه از سیستم که جمعیتی بالغ بر 8868 نفر را شامل می شد،با استفاده از رابطه کوکران این پرسشنامه بین 370 نفر از مسافران و به صورت تصادفی و در روزهای مختلف توزیع شد. روایی پرسشنامه وپایای ان از رابطه آلفای کرونباخ 0/97 بدست امده است . نتایج نشان داده است که بین هزینه های مسافران و مقرون به صرفه بودن آنها رابطه مستقیم و معنی داری وجود دارد، رضایت مسافران از خدمات ارایه شده توسط اتوبوسهای واحد در حد مطلوبی هست ، رضایت مسافران از مدت زمان رفت و امد اتوبوس های واحد نسبت به وقت گیری انها در حد مطلوبی است و بین مکان گزینی ایستگاههای اتوبوس واحد با کاربری های مولد و جاذب سفر رابطه معنی داری وجود دارد.

کلیدواژه ها:

حمل و نقل عمومی ، ترافیک ، اتوبوس ، spss 24