باز چرخانی آب و توسعه پایدار ، مزایا و محدودیتها

مساله کمبود منابع و بحران آب یکی از مهمترین چالشهای پیش روی دولتها و یکی از مشکلات اساسی قرن اخیر می باشد که در پارهای موارد زندگی بشررا با تهدیدات جدی مواجهه ساخته است. ایران به عنوان کشوری با اقلیم گرم و خشک و با سرانه متوسط نزولات جوی در حدود 250 میلیمتر که در حدود یک سوم میانگین بارش جهانی می باشد از کشورهای دارای منابع محدود آب به حساب می آید. علاوه براین توزیع نامناسب مکانی و زمانی، عدم توازن بین عرضه و تقاضای آب، کاهش بارندگی و دوره های طولانی خشکسالی،تغییرات اقلیم، استحصال بیش از حد از منابع آبهای زیرمینی، رشد جمعیت، ارتقای سطح بهداشت عمومی، توسعه صنعتی، کشاورزی و گسترش فعالیتهای انسانی، اتلاف بیش از حد آب در شبکه های آبرسانی و مصارف کشاورزی، منابع تجدید پذیر را زیر فشار بیش از توان بازیافت قرار داده است.یافتن راه حلهای مناسب و گزینه های جدید یکی از اهداف کلان دولتها می باشد تا با پیاده کردن آنها اهداف توسعه پایدار، رفع مشکلات کم آبی و حفظ میراث آیندگان از منابع آبی تحقق یابد. از جمله راه حلهای مطرح شده استفاده از پساب تصفیه شده تصفیه خانه های فاضلاب های خانگی و صنعتی می باشد.مطالعات متعدد سودمندی استفاده از پسابهای تصفیه شده تصفیه خانه های فاضلاب را در کشاورزی اثبات نموده است. بازچرخانی آب در صنعت مبتنی بر مدلهای اقتصادی مقایسه ای میان استفاده از منابع آب تازه و پسابهای تصفیه شده می باشد. در نظر گرفتن کلیه جوانب این پروژه ها از اصول اساسی در سیستمهای بازچرخانی آب می باشد. چنانچه مطالعات مربوط به استفاده مجدد از پسابهای تصفیه شده به طور جامع و دقیق انجام پذیرد نه تنها کم به کاهش مشکلات موجود خواهد کرد بلکه منبع درآمدی برای جبران هزینه های تصفیه نیز خواهد بود.

کلیدواژه ها:

بحران آب ، استفاده مجدد پساب ، کشاورزی ، صنعت