مطالعه تطبیقی باغسازی ایرانی پیش از اسلام و دوره اسلامی

عشق به زندگی و طبیعت ریشه ای عمیق در تاریخ و فرهنگ مردم ایران زمین دارد و به عنوان تمثالی از بهشت، همواره در میان باورهای ایرانیان جایگاه مقدسی داشته است. به نظر می رسد تفاوتهای موجود در باغسازی قبل و بعد از اسلام با تغییر آیینهای دینی که تعاریف متفاوتی از بهشت آرمانی ارایه می دهند، نمود بارزتری یافته و مستلزم تاملی دقیقتر است. این پژوهش سعی بر این دارد تا ضمن بررسی مصادیقی از دوران قبل و بعد از اسلام و دستیابی به الگوی کلی باغسازی در این دوران، تغییرات صورت گرفته در آن را بررسی و ارزیابی کند؛ همچنین با بررسی شاخصه های بهشت آرمانی و مبانی نظری مرتبط با این مقوله،حکمت دستیابی به این الگوها و دلایل تفاوتهای کالبدی باغهای این دو دوره مشخص می شود. روش تحقیق ازنوع توصیفی -تحلیلی است که با مرور، واکاوی و تحلیل سوابق مطالعاتی موجود در رابطه با موضوع مورد بررسی، به کار گرفته شده است .برای انجام مطالعه از شیوه های مرسوم جمع آوری اطلاعات اعم از اسنادی و میدانی بهره گیری شده است.دربخش مطالعات کتابخانه ای، به تعریف از باغ پرداخته، پس از ارایه توضیح درباره ی پیشینه باغسازی در ایران پیش و پس از اسلام به بررسی شکل و ساختار و عناصر آن،پرداخته شده است. سپس با روش تطبیقی به بازبینی مبانی نظری باغسازی ایرانی در دو دوره پرداخته شده است تا امکان انطباق مولفه ها و عناصر باغ ایرانی با مبانی نظری فرهنگ دینی (قبل و بعد از اسلام) فراهم شود.

کلیدواژه ها:

معماری ، باغسازی ، باغ ایرانی