اثر آبیاری تکمیلی و عمق کاشت بر عملکرد کمی و کیفی انگور سفید بی دانه در شرایط دیم

به منظور بررسی واکنش انگور به عمق کاشت و آبیاری تکمیلی در شرایط دیم، آزمایشی بصورت فاکتوریل با طرح پایه بلوکهای کامل تصادفی با دو فاکتور و با سه تکرار در ایستگاه حیدرلو ارومیه به مدت چهار سال اجرا شد . در این آزمایش دو عامل عمق کاشت (d) ومیزان آبیاری (I) مورد بررسی قرارگرفت. عامل عمق کاشت نهال انگور در سه سطح شامل d1 ، d2 و d3 به ترتیب 60، 90 و 120 سانتیمتر و عامل میزان آبیاری در سه سطح شامل I1 ، I2 و I3 به ترتیب بدون آبیاری، یک بار آبیاری تکمیلی و دوبار آبیاری تکمیلی اجرا شد. هدف آزمایش بررسی امکان کشت انگور سلطانین در شرایط دیم بود که بعلت محدودیت منابع آب کشور از اهمیت ویژه ای برخوردار است. در سال اول قلمه های مو را ریشه دار کرده و در سال دوم مطابق نقشه آزمایش آنها را در چاله های کاشت در عمقهای سه گانه کاشته و به منظور استقرار،آبیاری یکنواخت انجام شد. تیمارهای آبیاری طبق الگوی طرح از سال سوم اعمال گردید. براساس نتایج بدست آمده عمق کاشت بر میزان محصول موثر بوده و بیشترین مقدار محصول در عمق کاشت 120 سانتیمتری بدست آمد. بعلاوه عمق کاشت بر روی میزان قند موثر بود ولی میزان آبیاری تاثیر معنی داری نداشت. عمق کاشت و آبیاری تاثیری بر روی p H محصول نداشت. بنابراین انگور سلطانین را با عمق کاشت 120 سانتیمتری می توان بصورت دیم و یا با آبیاری تکمیلی کشت نمود.

کلیدواژه ها:

انگور ، قطع آبیاری ، مقدار آبیاری ، کارآیی مصرف آب ، عملکرد