جایگاه عدالت اجتماعی در حمل ونقل شهری (با تاکید برحمل و نقل هوشمند) (نمونه موردی منطقه 9 مشهد )

امروزه یکی از مهم ترین چالش های پیش روی کلانشهرهای ایران مسیله حمل و نقل درون شهری است. فقدان برنامه ریزی راهبردی برای سامانه های حمل و نقل شهری علاوه بر این که موجب تکرار سرمایه گذاری های مشترک در زیرساخت های جامعه می شود، باعث ناهماهنگی و ناسازگاری این سامانه ها با یکدیگر نیز شده و ممکن است مشکلات یی شماری را در اتصال زیرسامانه ها به یگدیگر ایجاد کند. نام گذاری دهه چهارم انقلاب بنام پیشرفت و عدالت بیانگر این واقعیت است که عدالت و پیشرفت بدون یکدیگر فاقد ارزش است. توسعه ای که درآن عدالت نباشد پیشرفتی را در بر نخواهد داشت ؛ لذا پیشرفت بدون عدالت یعنی توسعه فقر. شبکه حمل ونقل عمومی به عنوان یکی از مهمترین سیستم های خدمات رسانی شهرها، نقش مهمی در تحقق عدالت اجتماعی شهرها ایفا میکند،از طرفی نیزمهمترین شاخص های عدالت اجتماعی در بستر شبکه حمل ونقل عمومی، زمان و هزینه میباشد که در ارتباط مستقیم با هم قرار دارند.از مهم ترین دغدغه های مدیریت کلانشهری در شهر مشهد مدیریت حمل و نقل است .این پژوهش از لحاظ هدف به روش کاربردی و از حیث شیوه مطالعه به روش توصیفی - تحلیلی است. شیوه جمع آوری داده ها به صورت کتابخانه ای و در بخش مطالعات میدانی از نوع پیمایشی (مصاحبه و پرسشنامه) می باشد. پس از بررسی ادبیات نظری موضوع، متناسب با فرضیات تحقیق پرسشنامه ای تنظیم شده و با استفاده از روش کوکران 100پرسشنامه در میان شهروندان توزیع گردیده است. پس از نتایج و تحلیل آمار توصیفی حاصل از پرسشنامه های تکمیل شده در نرم افزار Spss، در سطح استنباطی برای بررسی روابط از آزمون کلموگروف اسمیرنوف و T-Test تک نمونه ای استفاده شده است. نتایج پژوهش حاکی از آن است که در جهت تحقق عدالت اجتماعی در بستر شبکه حمل ونقل عمومی منطقه ذکر شده ، این سوال مطرح میشود که حمل ونقل عمومی با تاکید بر مترو و ،تاکسی و سایر وسایل حمل و نقل شهری چه سطحی ازاین منطقه را تحت پوشش قرار میدهد و به چه میزان در تحقق عدالت اجتماعی موثر بوده است حمل ونقل عمومی با دارا بودن ظرفیت جابه جایی در سفرهای درون شهری فقط از لحاظ ایمنی در اولویت هماهنگ سازی با سیستم های هوشمند قرار ندارد و عدم گسترش و توزیع متناسب با جمعیت این شبکه در سطح منطقه مورد مطالعه شده است که به دنبال آن تحقق عدالت اجتماعی را با چالشهایی مواجه کرده است. پیاده سازی زیر ساخت های هوشمند در حمل و نقل درون شهری بیشترین تاثیر را در جهت تحقق عدالت اجتماعی در حمل و نقل هوشمند درسطح منطقه دارد و با به کار گیری سامانه های حمل و نقل هوشمند همچون سیستم کنترل بزرگراه، و ... کیفیت زندگی شهروندان را می توان ارتقا بخشید. در نهایت نیز به ارایه راهکارها و راهبردهایی در جهت ارتقا وضعیت سامانه های حمل ونقل هوشمند در منطقه 9 شهر مشهد و از این رو افزایش کیفیت زندگی شهروندان پرداخته شده است.

کلیدواژه ها:

عدالت اجتماعی ، توسعه پایدار ، حمل و نقل شهری ، حمل و نقل هوشمند ، کیفیت زندگی ، منطقه 9 ، کلان شهر مشهد