سطح آسایش پل عابر پیاده ساخته شده از عرشه فولادی تاخورده و بتن رویه تحت بار راه رفتن و دویدن انسان

امروزه روند طراحی پل های عابر پیاده به سمت دهانه های بزرگتر، افزایش انعطاف پذیری و سبکی بیشتر رفته و به عنوان یک پیامد سبب کاهش جرم و سختی، کاهش فرکانس طبیعی سازه و افزایش حساسیت به بارهای دینامیکی شده است، لذا بررسی خدمت پذیری پل های عابر پیاده تحت بارهای دینامیکی امری اجتناب ناپذیر است. در این مقاله به بررسی خدمت پذیری پل عابر پیاده ساخته شده از عرشه فولادی تا خورده و بتن رویه تحت مولفه قایم ناشی از حرکت های مختلف راه رفتن، دویدن و اثر هم زمان حرکت گروهی و ترکیبی راه رفتن و دویدن پرداخته شده است. جهت رسیدن به هدف اصلی تحقیق اثر پارامترهای مختلف بر سطح آسایش پل مانند طول و عرض آن، ضخامت دال رویه و تغییر ضخامت جان شاه تیر بررسی شده است. بدین منظور، ابتدا فرکانس طبیعی اولیه پل مورد مطالعه با آنالیز مودال محاسبه گردید و پس از آن و بر اساس توصیه آیین نامه های معتبر، تحت آنالیز دینامیکی قرار گرفت و شتاب حداکثر آن با شتاب پیشنهادی آیین نامه جهت آسایش مقایسه گردید. جهت انجام این آنالیزها از روش عددی اجزا محدود با مدلسازی در نرم افزار آباکوس استفاده گردید. نتایج حاصل از این مطالعه نشان داد که پارامترهایی نظیر افزایش طول و عرض دهانه پل سبب کاهش چشمگیر فرکانس سازه می شوند. همچنین افزایش پارامتر ضخامت دال بتن رویه فرکانس طبیعی سازه را دچار تغییرات زیادی نمی نماید لذا این پارامتر تقریبا غیر تاثیر گذار است. از طرفی تغییر ضخامت جان شاه تیر سبب تغییر نسبتا معناداری در فرکانس سازه می شود. همچنین مشاهده شده که به طور کلی مقطع پل عابر مورد بررسی بر اساس ضوابط آیین نامه های طراحی از سطح آسایش قابل قبولی برخوردار است.

کلیدواژه ها:

ارتعاش ، پل عابر پیاده ، خدمت پذیری ، ورق فولادی تاخورده ، آنالیز اجزا محدود ، فرکانس طبیعی