کنترل فعال سازه ها با سختی متغیر

پدیده هایی همانند لرزه ها و تکانهای شدید می توانند برای سازه مضر واقع شوند و اثرات و زیانهای آنها می تواند برروی سازه زیاد باشد . در این اواخر کنترل کننده های فعال سازه برای مقابله با این چنین نیروهایی بسیار مورد توجه قرار گرفته اند . بکار بردن سازه ها با سختی متغیر بعنوان عملی ترین راه برای کنترل فعال سازه بنظر میرسد . این تغییرسختی در سازه ، با تعبیة بادبندهای ویژه ای که مجهز به موتوری هستند که از سیستم کنترل دستور می گیرد ، ایجاد میشود . در این مقاله سعی شده است تا با تحقیق بر روی سیستم های کنترل فعال سازه با سختی متغیر ، بازدهی و کارایی این متد بررسی شود . چندین مدت است که روش نوین آلگوریتم های ژنتیک ، موفقیتهای چشمگیری داشته است ومحققان برای بکار بردن این آلگوریتم نوین برای مسائل بهینه سازی علاقة بسیاری از خود نشان می دهند . روش ژنتیک ،یک جستجوی اتفاقی است که توانایی فراوانی در حل مسائل مختلف دارد . در اکثر موارد آلگوریتم ژنتیک موجب بهبود کارایی سیستم های کنترل سازه گشته اند و این موضوع با تامل در نتایج آزمایشهای انجام شده بخوبی روشن میشود . در اینجا ما برای کنترل فعال سازه از آلگوریتم ژنتیک بهره جسته ایم و سعی نموده ایم با استفاده از این تکنیک بازده سیستم کنترل را به نحو چشمگیری افزایش دهیم . بدین صورت که آلگوریتم ژنتیک با توجه به نیروی وارده ،سختی بهینه را در جهت کاهش تغییر مکان سازه ، بر آورد و محاسبه می کند . هدف اصلی این است که بواسطه وقوع لرزه ، سیستم های کنترل بتوانند سختی مناسبی را ایجاد کنند که توانایی کاهش مناسب پاسخ سازه در مقابل نیروی وارده را داشته باشد و ایمنی سازه را بخوبی تضمین بکند .