نقاشی درمانی درکودکان مبتلابه اختلال طیف اتیسم

هدف: کودکان مبتلا به اختلال های طیف اوتیسم ازمشکلاتی چون نقص کیفی درتعاملات اجتماعی و رفتارهای کلیشه ای رنجمی برند و هدف بسیاری از مداخله ها درگیرکردن پویای خانواده ها دردرمان وتوانبخشی این کودکان است ازاین رو، هدف ازپژوهشحاضربررسی اثربخشی برنامه آموزش نقاشی خانواده محور برتعاملات اجتماعی ورفتارهای کلیشه ای کودکان مبتلا به اختلال هایطیف اوتیسم می باشد. مواد و روش: پژوهش ازنوع کاربردی ونیمه آزمایشی است واز طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل و پی گیری برای اجرای آن استفاده شده. آزمودنی ها شامل 20 کودک مبتلا به اختلال های طیف اوتیسم به همراهوالدینشان بودند که به صورت نمونه دردسترس انتخاب وبه طور تصادفی به دوگروه کنترل وآزمایش تقسیم شدندوبرنامه آموزشنقاشی خانواده محور درمورد گروه آزمایش اجراشد. برای جمع آوری داده هادرمراحل پیش آزمون، پس آزمون وپی گیری ازپرسشنامه گارز استفاده گردید. یافته ها : داده های پژوهش بااستفاده ازروش های تحلیل کوواریانس واندازه های مکرر مورد تجزیهو تحلیل قرارگرفت وتفاوت معناداری بین گروه آزمایش و کنترل وجود داشت. بحث ونتیجه گیری: نتایج نشان داد که برنامهآموزش نقاشی خانواده محور میتواند بر بهبود تعاملات اجتماعی ورفتارهای کلیشه ای کودکان مبتلا به اختلال های طیف اوتیسمموثرباشد وبه علت تاثیرات عصبی روانشناختی نقاشی بر مغز این تاثیرات ماندگاربماند.

کلیدواژه ها:

برنامه آموزش نقاشی خانواده محور ، اختلال های طیف اوتیسم ، تعاملات اجتماعی ، رفتارهای کلیشه ای