روش های نوین صرفه جویی انرژی در ساختمان با ضرورت استفاده از مصالح پایدار

توسعه پایدار به معنای پاسخ مطلوب به نیازهای جوامع بشری و زیست محیطی است. بدون آسیب رساندن به منابع تجدیدناپذیری که متعلق به نسل های آینده می باشد. ( گزاریش براندت لند 1987 با عنوان ( آینده مشترک ما )) ( برگرففته از کتاب مبانی پایدار ) در هزاره سوم مشکلاتی چون کمبود منابع طبیعی، رشد روز افزون جمعیت، فقر و ... جوامع را برآن داشته است که در مصرف انرژی صرفه جویی لازم را داشته باشند، تا هرچه بیشتر امکان استفاده از منابع طبیعی را برای نسل های آینده ممکن سازند. الگوهای پایداری در معماری سنتی ایران در هر اقلیمی به صورت آشکار به چشم می خورد و در پایه های اولیه معماری این مرز و بوم نهادینه شده است. در بررسی میدانی این پژوهش به الگوی استفاده درست از مصالح پایدار که معماری سنتی اقلیم سرد و خشک وجود داشته است می رسیم، اما باتوجه به ویژگی های معماری روز مخصوصا در کلان شهرها کمتر می توان از مصالح گفته شده استفاده کرد. با توجه به مطالعات و تحقیقات صورت گرفته یکی از راهکارهای رسیدن به الگوی پایدار در معماری استفاده از مصالح پایدار است در نتیجه بر این شدیم تا با ارایه الگوی پیشنهادی هر یک از آیتم های بهینه سازی مصرف انرژی که ظرفیت حرارتی بالا، طول عمر زیاد، قابل تجدید پذیری و توجیه اقتصادی می باشد را در راستای توسعه پایدار تعریف کنیم.

کلیدواژه ها:

الگوی مصرف انرژی ، مصالح پایدار ، توسعه پایدار