حل مساله مکان یابی- تخصیص در شرایط عدم قطعیت با استفاده از توسعه الگوریتم های فرا ابتکاری و منطق فازی

مسایل مکان یابی در شاخه های علوم نظری، کامپیوتر و تحقیق در عملیات بطور گسترده ای مورد بررسی قرار گرفته است. در مجموع فضای مکان یابی به سه رویکرد کلی اعم از: مسایل مکان یابی، مسایل تخصیص و مسایل مکان یابی تخصیص تقسیم می شوند. در این پژوهش به رویکرد سوم یعنی مسایل مکان یابی- تخصیص پرداخته و این مساله را در فضایی با عدم قطعیت بالا مورد بررسی قرار می دهیم. از این رو با بررسی اقدامات انجام شده در خصوص پارامترهای اصلی و تاثیرگذار در مسایل مکان یابی- تخصیص در حالت عدم قطعیت و با استفاده از رویکرد فازی به مدل سازی مساله ی مذکور می پردازیم. در ادامه با پیاده سازی مدل در شرایط واقعی و با استفاده از الگوریتم های فرا ابتکاری ژنتیک، شبیه سازی تبرید و بهینه سازی ازدحام ذرات، مدل ارایه شده حل و جواب های حاصل تحلیل می گردد. در نهایت بهترین پاسخ برای مساله که حداقل هزینه های راه اندازی تسهیلات و حمل و نقل به نقاط تقاضا را دارا می باشد، ارایه می گردد.

کلیدواژه ها:

مکان یابی ، تخصیص ، منطق فازی ، الگوریتم های فرا ابتکاری