اهمیت بیوتکنولوژی و نقش آن در زمینه های مختلف کشاورزی پایدار

در دهه های اخیر محققین و دناشمندان علوم کشاورزی در سراسر جهان به روش صنعتی بر پایه اصول بیولوژیکی که با نام های مختلف چون طبیعی، آلی، کم مصرف، متفاوت، بیودینامیک، نام گذاری شده است واکنش نشان داده و به سوی آن جذب شده اند. رشد جمعیت، کمبود غذایی، سوء تغذیه، خشکسالی و سرمازدگی، آثار سوء زیست محیطی بر اثر مصرف بی رویه نهاده های کشاورزی از موضوعاتی است که متخصصین را در پرداختن به حوزه های مختلف کشاورزی و بیوتکنولوژیکی مشغول ساخته است با توجه به روند روز افزون جمعیت دو راه جهت افزایش عملکرد در بخش کشاورزی توصیه می شود. راه اول توسعه اراضی قابل کشت در کشور و راه دوم افزایش عملکرد در واحد سطح. امکان افزایش اراضی قابل کشت در کشور حتی با تخریب جنگلها و بیابان زدایی به زیر 5% می رسد بنابراین افزایش عملکرد در بخش کشاورزی بکارگیری علم بیوتکنولوژی است. تحولات گسترده علمی و نتایج حاصله در بیوفناوری گیاهی و مهندسی ژنتیک امید تازه ای در تامین غذای بیش از ده میلیارد نفر در چهل سال آینده را نوید می دهد. پیگیری نتایج آزمایشات در حوزه های مختلف کشاورزی و دامپروری در کشورمان نیز در سالهای اخر توانسته است در شکل گیری و عملکرد موسسات تحقیقاتی در مهندسی ژنتیک و فن آوری زیستی منجر به تولید محصولاتی شود که افزایش عملکرد در واحد سطح را نشان می دهد. کشت سلول های بنیادی، بافتها، اندامهای گیاهی و غیره تلاش در تولید محصولات تراریخته را افزایش داده است. بیوتکنولوژی ضمن کاهش هزینه می تواند تولید را میز بالا برده و نیاز غذایی به شکل کاملا ایمن را برای بشر تضمین نماید کاهش استفاده از منابع تجدید ناپذیر، بهینه سازی مدیریت و استفاده از منابع زمینی، تولید محصولات سالم بدون استفاده از ترکیبات شیمیایی، پرورش دامهای اهلی سالم بدون استفاده از آنتی بیوتیکها و هورمونها افزایش و حفاظت از حاصلخیزی خاک، کنترل بیولوژیکی آفات از روشهایی است که کشاورزی پایدار را ضمانت می کند. در این نوشتار از نقش بیوتکنولوژی در زمینه های مختلف پایداری کشاورزی و توسعه پایدار بحث گردیده و نتایج تحقیقات در افزایش تولید، جلوگیری از اضمحلال محیط زیست و غیره بیان می شود.

کلیدواژه ها:

کشاورزی پایدار ، تراریخته ، بیوتکنولوژی