بررسی آثار اقتصادی توسعه ی مکانیزاسیون در زراعت پیاز استان آذربایجان شرقی

براساس داده های موجود سهم استان اذربایجان شرقی از تولید پیاز به دلیل افزایش هزینه ها در حال کاهش بوده، در نیتجه توسعه، مکانیزاسیون در مراحلی از تولید که بیشتر بر نیروی کار متکی است، می تواند گزینه ای برای مدیریت هزینه ها باشد، لذا، این پژوهش با استفاده از الگوی مازاد اقتصادی به بررسی آثار اقتصادی توسعه ی مکانیزاسیون در مرحله ی برداشت زراعت پیاز در استان اذربایجان شرقی پرداخته است. از آنجایی که برداشت پیاز در استان به صورت دستی می باشد، بخشی از اطلاعات از مطالعات پیشین و مابقی با انتقال دستگاه پیاز کن به منطقه در سال 1392 به دست آمد. نتایج پژوهش نشان داد که با کاهش 10 درصدی در هزینه ی برداشت پیاز، سالانه 4340 میلیون ریال به مازاد مصرف کنندگان اضافه می شود. همچنین افزایش کشش تقاضا باعث تغییر در مازاد اقتصادی تولیدکنندگان شده به طوری که این مقدار از مقادیر منفی در کشش تقاضای 0/5 به مقادیر مثبت در کشش تقاضای 1/5 تغییر می یابد بررسی توزیع منافع نشان می دهد که در کشش عرضه ی 0/5 برای پیاز و سایر نهاده ها، با افازیش کشش از 0/5 به 1/5، مازاد تولید کننده از صفر به 2137 میلیون ریال افزایش و مازاد نیروی کار و سایر نهاده ها به ترتیب از منفی 3492 به منفی 3088 میلیون ریال و از 3492 به 5215 میلیون ریال افزایش می یابند در نتیجه با توجه به شرایط اقتصادی موجود، توسعه ی مکانیزاسیون پیاز در منطقه ی مورد بررسی دشوار بوده و به نظر می رسد مکانیزاسیون برای زارعینی که از نیروی کار روزمد استفاده می کنند، قابل توصیه است، لذا تمرکز بر این ویژگی، می تواند در موفقیت برنامه ریزی های مربوط تاثیرگذار باشد.

کلیدواژه ها:

الگوی مازاد اقتصادی ، مصرف کننده ، تولید کننده نیروی کار ، توزیع منافع