فضاهای شهری مناسب زنان

فضاهای شهری به عنوان تجلی گاه کالبدی شهر باید نیازهای اجتماعی شهروندان را برآورده ساخته، بسترهای لازم را در دسترسی و تامین خدمات مورد نیاز استفاده کنندگان فراهم سازد و شرایطی فراهم سازد تا همه استفاده کنندگان اعم از مرد و زن از فضا از آن لذت ببرند. در ایران به دلایل مختلف اجتماعی، فرهنگی، سیاسی و ... فضاهای شهری در انحصار مردان قرار داشته و توجه لازم به مشکلات زنان نظیر پیوند کار و خانواده و یا امنیت صورت نگرفته است. فضاهای نامناسب شهری، فضاهای بی دفاع، محلات ناامن، شهرهایی با معماری صرفا مردانه از عوامل تهدیدکننده امنیت شهری و کاهش دهنده مشارکت اجتماعی زنان به عنوان بخش مهمی از اجتماع هستند. بدون استفاده از مشارکت عمومی و بویژه زنان نمی توان فضاهای شهری را برای این قشر وسیع از جامعه امن گردانید. در این مقاله کوشش شده است تا ارتباط زنان به عنوان بخشی از استفاده کنندگان فضا و فضاهای شهر به عنوان دستمایه طراحی معماران و شهرسازان بررسی گردد. در ابتدا جایگاه و پایگاه زن در شهرسازی معرفی می گردد، پیوند کار و خانواده برای زنان، به عنوان یک نیاز طراحی شهری مطرح می گردد و امنیت، به عنوان مسئله ای حیاتی برای زنان در فضاهای شهری مورد بررسی قرار می گیرد. رابطه زنان و فضاهای جمعی، اشتغال و حمل و نقل و جابه‌جایی مورد بازبینی قرار گرفته و در انتها نیز راهکارهایی در بهره گیری از مشارکت اجتماعی زنان و نیز اصول معماری و شهرسازی برای ایجاد فضاهای شهری مناسب زنان در مطابعت با نیازهای زنان در بخش های مسکن، محیط زیست، حمل ونقل، فضاهای شهری، معابر و خیابان ها، ارائه می گردد.

کلیدواژه ها:

زنان ، فضای شهری ، امنیت ، مشارکت