طراحی و مناسب سازی فضاهای شهری برای حضور زنان

بهترین راه ادراک فضای شهری نگاه دقیق به تجربه طراحی فضا در طول تاریخ است .ادموند بیکن از نام آوران طراحی شهری عقیده دارد جوهر مطالعه و بررسی آثار با ارزش معماری و شهرسازی همان خصوصیت فضایی است و تا زمانی که ادراک نشود سرگردانی در طراحی فضاهای شهری و معماری ادامه دارد؛ چرا که خصوصیت فضایی در واقع جوهر روابط فرهنگی، اجتماعی و فعالیت های شهروندان است . هدف از مطالعه فضای شهر، بحث در خصوص صورت خاکی، دنیوی و مادی توده و فضای ساختمانی در کل ساختار شهر است. به طور کلی شهرسازی و معماری ای که زنان را درنظر بگیرد می تواند باعث کم شدن جرم شود. معمولا احساس نامطلوبی که گاهی اوقات به زنان در فضای شهری دست می دهد ناشی از در اقلیت بودن و تعلق نداشتن به فضای شهری است. برای ازبین بردن احساس عدم امنیت زنان، باید جنس دوم بودن آنها از بین برود و زنان در فضای شهری مرئی باشند و به عنوان شهروندان دست دوم مد نظر قرار نگیرند. برخی از فضاها گاهی برای جنسیت خاص احساس خطر و از آن رایج تر احساس عدم انطباق ایجاد می کنند. که در نهایت می توان آن را به نوعی از نا خوشی و مح دودیت رفتارها در فضا متعلق دانست.در کشورها ی درحال توسعه و توسعه یافته، شواهدی به چشم م ی خورد از شیو ه مدیریت و طراحی شهری غیرحساس نسبت به نیازهای زنان. این مقاله پژوهشی است که از یک پروژه اجرایی در حال انجام استخراج شده،و در آن کوشیده شده تا ضمن بررسی جنسیت و نقش آن در شکل گیری فضاهای شهری، تأثیرات این فضاها در جنسی شدن (زنانه یا مردانه شدن) مکان مورد بررسی قرار گیرد. نتایج این بررسی ها به صورت یک سری اصول و انگاره های طراحی شهری درخواهد آمد که می توان از آنها برای طراحی و مناسب سازی فضاهای شهری جهت حضور زنان بهره جست.

کلیدواژه ها:

جنسیت ، فضا ، زن ، ساختارجنسیت ، فضای شهری