مروری بر ارزیابی خطرپذیری پروژه های فناوری اطلاعات بر طبق اولویت بندی فازی

تحقیق در مورد قابلیت اطمینان بخش مهمی از طراحی مهندسی است که در آن عملکرد آتی یک سیستم مورد بحث و قضاوت قرار میگیرد. از آنجا که پیش بینی آینده نمیتواند با قاطعیت کامل همراه باشد واضح است در انجام محاسبات قابلیت اطمینان، روشهایی بکار گرفته می شوند که امکان مدلسازی عدم قاطعیت را ایجاد می کنند. یکی دیگر از روندهای جدید شیوع مدلسازی سیستم هاینرم افزاری با توجه به برجستگیهایی مثل ثابت کردن قابلیت ترکیب و تجزیه و تحلیل رفتار سیستم همچنین انعطاف پذیری و قابلیت استفاده دوباره مدلها است. با این حال ،یک موضوع اساسی وجود عدم اطمینان در پارامترهای قابلیت اطمینان در ارتباط با شیوه هایی بر پایه ازمون سنتی برای موجودیتهای معماری خاص است(برای مثال مولفه ها و/یا اتصال دهنده ها).در این زمینه ما یک روش جدید برای تخمین قابلیت اطمینان سیستم هاینرم افزاری مبتنی بر مولفه ارایه میکنیم که به یک مدل معماری سیستم با استفاده از شبکه های عمومی شتاب میدهد. این نماد یک تعمیم از شبکه های پتری و یک تکنیک مدلسازی رسمی همه منظوره برای توصیف پدیده های موازی است

کلیدواژه ها:

قابلیت اطمینان ، منطق فازی ، مدل های نرم افزاری