شهر آینده: شهر الکترونیک

با توجه به تحول جامعه پسا صنعتی و تغییرات فناورانه ای که با گستره هر چه بیشتر و سرعتی هر چه فزونتر در حال اتفاق افتادن هستند می توان پیش بینی کرد که آینده انسانیت، آینده ای شهری خواهد بود و نرخهای شهر نشینی به صورت فزاینده ای افزایش می یابند تا به حدود صد درصد برسند، تصور کنید که دراین صورت ترافیک، ازدحام، انتظار در صفهای طولانی دریافت خدمات شهری، بیمارستانها، اشتغال و ... چه شکلی به خود خواهد گرفت. از دید بسیاری از پژوهشگران شهرهای الکترونیک یگانه راه حل چالش پیش رو بشر هستند. هدف اساسی چنین شهرهای بهبود زندگی انسانها است. پژوهش حاضر به بررسی موانع و راهکارهای استقرار شهر الکترونیک در ایران می پردازد تا راه حلی بومی را برای استقرارچنین شهرهای بیابد و برای این منظور براساس مبانی نظری تحقیق دو دسته متغیر مستقل شامل دسته اول: دولت الکترونیک، زندگی الکترونیک، سازمان الکترونیک، زیرساختار الکترونیک و دسته دوم: موانع فنی، موانع مدیریتی، موانع اقتصادی، موانع فرهنگی سیاسی، موانع آموزشی طراحی گردیده ضمناً نه فرضیه نیز طراحی شده است در این مقاله بعد از معرفی مبنای نظری تحقیق با بهره گیری از روش تحقیق پیمایشی اکتشافی و با اجرای میدانی، داده ها از دو طریق کتابخانه ای و غیر کتابخانه ای گردآوری شده است. به دنبال آن پرسشنامه ای با عنوان پرسشنامه موانع استوار شهر الکترونیک در ایران بین جامعه آماری تحقیق که در برگیرنده خبرگان و متخصصان صاحبنظر و آشنا با موضوع شهر الکترونیک توزیع شده و پرسشنامه های تکمیل شده با بهره گیری از فنون آماری تی استیودنت و فریدمن و با استفاده از نرم افزار SPSS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته اند و ضمن آزمون فرضیات فوق، نتیجه گیری در قالب رتبه بندی موانع اصلی، ابعاد هر گروه از موانع به عمل آمده است. در انتها پیشنهادهایی برای غلبه بر موانع مذکور مطرح شده است. یافته های تحقیق حاضر نشان می دهند که استقرا شهرداری های الکترونیکی گام بلندی در جهت استقرا شهرهای الکترونیکی است.

کلیدواژه ها:

راهکار ، موانع ، شهر الکترونیک ، استقرار شهر الکترونیک ، ایران ، کارشناسان ، حوزه ارتباطات ، فناوری اطلاعات ، شهرداری الکترونیکی