بررسی تراوش و عملکرد دیوار آب بند بتن پلاستیک با عرض های مختلف به جای هسته رسی سد خاکی راز و جرگلان در شرایط استاتیکی

تجربه نشان داده است که نشت آب در پی و بدنه سد، دلیل ایجاد بیشترین مشکلات و تخریب ها در سدهای خاکی بوده است یکی از روشهای کاهش تراوش آب، ساختن دیوار آب بند می باشد. بتن پلاستیک در آب بندی پی سد ها در کشور به صورت گسترده تا کنون مورد استفاده قرار گرفته است، در صورتی که استفاده از آن به عنوان المان آب بند در بدنه سد کمتر مورد توجه بوده است. در تحقیق حاضر بحث جایگزین کردن دیوار آب بند بتن پلاستیک با عرض های 0.7 متری و 1 متری و 1.2 متری و 1.5 متری به جای هسته رسی سد خاکی را در حالت استاتیکی مورد بررسی قرار می دهد و برای مدل سازی سد راز و جرگلان در استان خراسان شمالی از نرم افزارABAQUS استفاده شده است. نتایج تحقیق نشان می دهد با بیشتر شدن عرض دیوار آب بند پیشنهادی مقادیر تنش حداکثر در داخل دیوار آب بند پیشنهادی کمتر می گردد و ماکزیمم تنش ایجاد شده در داخل دیوار آب بند پیشنهادی از مقادیر تنش مجاز طراحی سد کمتر می شود همچنین استفاده از دیوار آب بند بتن پلاستیک به جای هسته رسی سد میزان تراوش را حدود %66.6 کاهش می دهد.

کلیدواژه ها:

دیوار آب بند ، تنش حداکثر ، ABAQUS ، میزان تراوش. شرایط استاتیکی