آثار و فواید وجود حجت خدا در دوران غیبت

انتظار فرج، امید بخش است و همین امید است که معتقدان به ظهور حضرتش را در تمام مراحل زندگی پیروز می گرداند و شجاعت و شهامت و اقدامی بی نظیر بدانها می بخشد. امامى که غایب است و قرار است در آینده ظهور کند، انتظار مى آفریند، و انتظار مایه امیدوارى و از بزرگترین اسباب موفقیت و پیشرفت است. با بهره گیری از تقوا، دعا و توسل در دوران غیبت می توان به ساحت مقدس امام زمان (عج) ارتباط معنوی برقرار کرد. شیعه ی واقعی باید همیشه به یاد آن امام بوده، آن حضرت را در تمام اعمال ناظر بداند. هرگاه چنین لیاقت و شایستگی حاصل شد، حضرت به انسان عنایت نموده و به رفع مشکلات او می پردازند. امام گواه خدا بر خلق است و لازمه ی گواهی دادن، آگاهی از اعمال است. بعد از تقدیم پرونده عمل بندگان به امام زمان، در صورت داشتن کار خوب و شایسته، امام خشنود گردیده و در حقشان دعا می کند و دعای حضرتش باعث توفیق عبادت و ترک معصیت در زندگی می شود و در صورت انجام کار خلاف و ناشایست باعث ناراحتی و رنجش خاطر حجت خدا می گردند. امام یعنی انسان کامل و هدف از خلقت انسان کامل بروز و ظهور اسماء و صفات خداوند است که در آیینه ی نبوت و امامت نمایان می شود. تا زمانی که این نوع، تحقق خارجی دارد انسان کامل در قالب افراد متفاوت (انبیا و ایمه) موجود است؛ در غیر اینصورت جهان مادی فلسفه ی وجودی خود را از دست داده و فانی خواهد شد. امامت موهبتی است الهی که از مقام رسالت و نبوت بالاتر است، چرا که در حقیقت مقام امامت، مقام تحقق بخشیدن به اهداف مذهب است، که شامل هدایت به معناى [ارایه طریق] وهمچنین هدایت به معنای [ایصال به مطلوب] می گردد. علاوه بر این، هدایت تکوینى را نیز شامل می شود: یعنى تاثیر باطنى و نفوذ روحانى امام در قلب انسانهاى آماده و هدایت معنوى آنها. امام از باب قاعده ی لطف الهی سبب وحدت مومنین وتفرقه ی معاندین می گردد؛ وجود امام زمان و حجت خدا در هر زمان و مکان و در هر حالت و موقعیت، باعث حفظ و بقای دین الهی از انحراف و سقوط است و چنین امامی در دوران غیبت نیز جمعیت هاى گمراه و ستمگر را پراکنده و حق جویان پراکنده را جمع آورى مى کند.

کلیدواژه ها:

حجت خدا ، امام ، امید ، انتظار ، دوران غیبت