Evaluating the effect of Femara and Tamoxifen on serum lipids in early postmenopausal breast cancer patients

مقدمه :درمان سرطان پستان به عنوان شایعترین سرطان در بین زنان به عنوان یکی از مهمترین مسایل امروزهمورد بررسی قرار می گیرد . تعدیل کننده های انتخابی گیرنده های استروژن و مهارکننده های اروناتاز تیپ 2 دردرمان بیماران با سرطان پستان به کار می رود. این مطالعه با هدف بررسی اثر فمارا و تاموکسیفن بر روی چربیهای سرمی در زنان یایسه مبتلا به سرطان پستان طراحی و اجرا شد.مواد و روشها:این مطالعه به صورت کارآزمایی بالینی تطادفی سازی شده تک سو کور بر روی 84 زن یایسه مبتلایه سرطان پستان اجرا شد بیماران از بیمارستان های آسیا، لاله و جواهری تهران در سالهای 1391-1389 وارد مطالعه شدند. بیماران به صورت تصادفی به 2 گروه تاموکسیفن ( 41 بیمار) ( 20 میلیگرم در روز) و فمارا ( 43 بیمار)(2,5 میلیگرم در روز) تقسیم شدند .بیماران 12 ماه مورد پبگیری قرار گرفتند. این مطالعه توسط شورای پژوهشی دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران پرشکی تصویب شده است. نتایج:میانگین سن در گروه تاموکسیفن 6,56±58.48 سال و در گروه مورد 5.86±56.18 سال بود. (P=0.628) هر دو درمان کلسترول توتال و LDL سرم را کاهش داد و تفاوت آماری معنی داری بین دو گروه دیده نشد (P> 0.05). فمارا میزان HDL را 23 درصد و تاموکسیفن میزان سرم را 3 درصد کاهش داد (P=0.001). بحث و نتیجه گیری:یافته های این مطالعه نشان داد که با توجه به خصوصیات داروی فمارا می توان از این داروبه عنوان جایگزینی برای تاموکسیفن در بیمارن مبتلا به سرطان پستان استفاده کرد. اما با توجه به حجم نمونه کمدر این مطالعه و مدت زمان پیگیری کوتاه به نظر می رسد کارآزمایی های بالینی بیشتری برای تایید این نتایج انجامشود و میزان بقا در این بیماران باید ارزیابی شود.