امکان سنجی تحقق توسعه پایدار در گسترش نظام مند فضای سبز شهری (مورد مطالعه: محدوده باغ های منطقه قصرالدشت شهر شیراز)

امروزه، مفهوم شهر بدون فضای سبز در اشکال گوناگون آن، غیرقابل تصور است. توجه به فضای سبز، هم از دیدگاه تامین نیازهای زیست محیطی شهرنشینان و هم از نظر تامین فضاهای فراغتی و بستر ارتباط و تعامل اجتماعی آن، جایگاهی درخور اهمیت دارد. در صورت توجه نداشتن به تبعات ناهماهنگی های میان الگوهای سازنده یک شهر (سه الگوی پایداری زیست محیطی، اقتصادی و اجتماعی)، تنش ایجاد شده، گریبان کل شهر را خواهد گرفت. شهر شیراز، زمانی به عنوان شهر باغهای بهشتی، خوانده میشد اما این روزها همه دست به دست هم دادند تا این پتانسیل قوی شهری را تبدیل به ساختمان هایی از جنس آهن و بتن نمایند. بنابراین، این ضرورت، احساس میشود که گسترش نظاممند فضای سبز به عنوان یک رویکرد پایدار در مدیریت شهری مورد توجه قرار گیرد. در این پژوهش، سعی بر آن است تا با روش تحلیل منطقی و روش اسنادی به امکانسنجی تحقق توسعه پایدار در گسترش نظاممند فضای سبز شهری در محدوده باغهای منطقه قصرالدشت شهر شیراز بپردازد و در حفظ و تقویت هویت شهری کنونی و آینده کلانشهر شیراز، موثر واقع شود. نتایج، نشان میدهند که با توجه به اینکه توسعه پایدار، توسعه ای است کیفی و متوجه کیفیاتی است که هدف از آنها، بالابردن سطح کیفیت زندگی شهروندان میباشند؛ میتوانیم با گسترش نظاممند فضای سبز در کنار طبیعت به جای مقابله با آن، فعالیت کنیم.

کلیدواژه ها:

فضای سبز شهری ، گسترش نظام مند ، توسعه پایدار ، باغ های منطقه قصرالدشت ، شیراز ، هویت شهری