طراحی باغ موزه عرفان با تجلی هنر و معماری اسلامی

فرهنگ به عنوان یک مقوله انسانی و هنر به عنوان یه مقوله حسی عمیق که تجربیات ادراکی هنرمند را بیان می کند، همسو با تغییرات زندگی و دریافت های ذهنی انسان، شکل های نو و تازهای به خود می گیرد. با این تحولات، آثار هنری نیازمند فضاهایی است که با شکل هنرهای جدید هماهنگ بوده و معرف ذات پویای آنها باشند. باغ موزه پدیده ایست معاصر که با استفاده از ابزارهای منظر، مفهوم سنتی موزه را با گره زدن به فضای جمعی دگرگون می کند. تلفیق باغ ایرانی و موزه در باغ موزه هنرهای معاصر می تواند، منظری آشنا را رقم زند که توسعه تعامات اجتماعی، خاطره انگیزی و تقویت حس مکان از نتایج و باعث تشدید آن است. روند ناخودآگاه دریافت اطلاعات از میراث به نمایش درآمده در باغ موزه می تواند ادراک خاصی از فضا را در اختیار مخاطب قرار دهد که مشوق او برای قرار گرفتن در فضای واقعی اثر باشد. منظر نمایشگاهی و توجه مناسب به الزامات منظر، نوع خاصی از فضا را ایجاد می کند که به رونق گردشگری می انجامد. در این میان معیارهای اصلی بررسی در روند طراحی، ایجاد حس دلبستگی مکان، خلق منظر نمایشگاهی و آفرینش منظر آشنا برگرفته از باغ ایرانی است که وحدت کلیت طرح و جزء فضاها، و استفاده از عناصرآشنا در منظره سازی روح ایرانی فضا را پرنگ می کند. باغ موزه با ایده تلفیق باغ و موزه در ایران پدیده ای جدید است که قصد دارد مفهوم سنتی موزه رابا گره زدن آن به فضای جمعی، دگرگون کرده و نوع جدیدی از آن را ایجاد کند. با وجود تلاش برای استفاده از وجوه منظر نمایشگاهی و باغ سازی ایرانی، و ایجاد فضای جمعی. در نتیجه فضاهای معماری متداول برای نمایش آثار هنری وقتی می توانند قابلیت های تاثیرگذار این هنرها را برجسته نمایند که رابطه ای مناسب میان آثار هنری و فضای های آنها برقرار سازند. به همین دلیل تحولات معماری، موزه های هنری تا حد زیادی تحت تاثیر پویایی هنرهای جدید و شیوه های بازنمایی آنها قرار گرفته است.

کلیدواژه ها:

عرفان ، با ایرانی ، دلبستگی مکانی ، موزه ، روند طراحی