تاثیر آموزش کنترل خشم با رویکرد شناختی رفتاری بر میزان سازگاری و کاهش پرخاشگری دانش آموزان ورزشکار پسر تیزهوش شهر تبریز

هدف اصلی تحقیق حاضر تعیین اثربخشی آموزش مهارت کنترل خشم برکاهش پرخاشگری و میزان سازگاری تحصیلی، هیجانی و اجتماعی دانشآموزان ورزشکار تیزهوش پسر دوره متوسطه که در زمینه کنترل خشم کاستیهای اساسی داشته و در اثر برونریزی، آمادگی پرخاشگری و خشونت داشته و یا زمینههای بیشتری برای ناسازگاری دارند، می باشد.این پژوهش از نوع نیمه تجربی با طرح پیش آزمون و پس آزمون همراه با گروه کنترل است، برای انجام این پژوهش، از پرسشنامه پرخاشگری باس و پری و سازگاری سینها و سینگ بر روی300 نفر از دانش آموزان پسر ورزشکارکه بصورت تصادفی خوشه ای چند مرحله ای انتخاب شده بودند اجرا شد. افرادی که بر پایه نمره های آزمون سازگاری و پرخاشگری در رتبه درصدی 75 و بالاتر قرار داشتند (سازگاری کم و پرخاشگری زیاد)، به عنوان گروه هدف انتخاب شده و از میان آنها 60 نفر به صورت تصادفی در دو گروه آزمایشی ( 30 نفر) و کنترل 30) نفر) قرار گرفتند. برنامه آموزش کنترل خشم به عنوان عامل آزمایشی برای گروه آزمایش ارایه شد. به منظور بررسی اثربخشی آموزش مهارت کنترل خشم بر متغیرهای وابسته تحقیق از تحلیل کوواریانس با رعایت کردن تمامی پیش فرضهای لازم استفاده شد.نتایج نشان دادکه آموزش های کنترل خشم برای دانش آموزان ورزشکار در بهبود سازگاری آنها از نظر تحصیلی، عاطفی تاثیر بسزایی داشت ولی بر سازگاری اجتماعی تاثیر چندانی نداشت. همچنین نتایج نشان داد اجرای آموزش کنترل خشم میتواند پرخاشگری را کاهش داده و مهارتهای آزمودنیها را در زمینه سازگاری تحصیلی و عاطفی گسترش دهد و از شدت ناسازگاری بکاهد. پیامدهای آموزش مهارت های کنترل خشم باعث افزایش تواناییهای روانی- اجتماعی برای زندگی اثربخش و مفید برای دانش آموزان می شود و در آنها این آمادگی را برای مقابله با چالش های زندگی به وجود می آورد.

کلیدواژه ها:

خشم ، پرخاشگری ، شناختی-رفتاری ، سازگاری ، دانش آموزان ورزشکار تیزهوش