تخصیص بهینه دریافتی های نفتی دولت (مطالعه موردی: ج.ا.ایران)

تخصیص بهینه دریافتی های نفتی از جمله مهم ترین مسایل اقتصادی در کشورهای صادی کننده نفت است. هدف این مقایه ارایه روشی برای تخصیص بهینه دریافتی های نفتی است. گفتنی است که برای ارایه روشی دقیق، باید ابتدا ویژگی های ذاتی دریافتی های نفتی، شناسایی شده و اثرات عدم توجه به این ویژگی ها در تخصیص دریافتی های نفتی تحلیل شود. الگوی طراحی شده در این مقاله با توجه به ویژگی های ذاتی دریافتی های نفتی است. ابتدا با ترکیب الگوی نسل های هم پوشان پیوسته بلنچارد (1985) و الگوی رشد دو بخشی اوزاوا- لوکاس و لحاظ دریافتی های نفتی در آن، الگوی طراحی می شود. سپس مسیر بهینه رشد اقتصادی، مصرف، سرمایه فیزیکی و سرمایه انسانی برای چهار حالت فقدان پرداخت یارانه دریافتی های نفتی، پرداخت یارانه به سرمایه گذاری، پرداخت یارانه به مصرف به صورت غیر مستقیم و پرداخت یارانه به مصرف به صورت مستقیم تعیین می شود. در بخش تجربی با استفاده از تکنیک شبیه سازی و براساس داده ها و اطلاعات اقتصاد ایران، الگوهای استخراج شده در بخش نظری، حل عددی شده است. نتیجه حل الگوهای مذکور نشان می دهد که بهترین مسیرهای به دست آمده (برای رشد اقتصادی، مصرف، سرمایه فیزیکی و سرمایه انسانی) از سیاست های یارانه ای دولت از محل دریافتی های نفتی مربوط به پرداخت یارانه به سرمایه گذاری است.

کلیدواژه ها:

تخصیص بهینه ، دریافتی های نفتی ، الگوی نسل های هم پوشان ، الگوی رشد اوزاوا-لوکاس