بررسی گزارش های تاریخ در باب زندگی فردوسی

حسن بن علی، که تخلص او فردوسی و کنیه اش ابوالقاسم می باشد؛در سال) 329-330 ( هجری قمری،در روستای باژ، ازناحیه ی طابران طوس به دنیا آمده و در بین سال های) 407 - 408 ( ه . ق در طوس از دنیا می رود. یگانه اثرحکیم فردوسی شاهنامه ی اوست در شصت هزار بیت، که او کار سرودن آن را از سال ) 371 ( ه .ق شروع کرده ودر سال ) 400 ( ه. ق آن را به پایان رسانیده و به سلطان محمود غزنوی، اعطاء کرده است. فردوسی در شاهنامه مجد وعظمت ملت ایران را ، به تصویر می کشد. او تا جایی که توانسته، از لغات فارسی برای سرودن آن استفاده کرده است.فردوسی شاعر شیعه مذهبی بود، که در زمینه ی حماسه به شاعران بعد خود، چون: ابن حسام خوسفی در خاوران نامه، باذل مشهدی در حمله ی حیدری و ... تاثیرگذاشته است.به دلیل اهمیت زندگی حکیم فردوسی، و وجود فراز و نشیب های فراوان در زندگی شاعر، افسانه ها و داستان های فراوانی در باره ی زندگی او نه تنها بر سر زبان ها افتاده، بلکه وارد تاریخ ادبیات ما ملت ایران شده است.که ما باید این داستانها را شناسایی کرده، و واقعیت زندگی شاعر را به همگان انتقال دهیم.

کلیدواژه ها:

فردوسی ، شاهنامه ، محمود غزنوی ، تاریخ ادبیات ، مستشرقین