واکاوی سبک شناختی تاریخ بیهقی با تاکید بر ویژگی های زبانی

آشنایی با زبان و سبک نگارش بیهقی ، به عنوان یکی از پیشروان نثر فارسی و شناخت نرم های زبانی سبک بینابین، حایز اهمیت است. از دیدگاه سبک شناسی، سبک او در قیاس با پیشینیان تازگی دارد و یکی از ویژگی های آن، کاربرد خاص ویژگی های زبانی است. آثار ادبی را می توان در سه سطح زبانی، فکری و ادبی مورد بررسی سبک شناسی قرار داد. در بررسی سبک زبانی، نحوه به کارگیری لغات و ترکیبات، استفاده از قواعد دستور زبان و... موردتوجه نویسنده قرار می گیرد. بررسی سبک زبانی، راهی برای شناخت و درک بهتر متون ادبی است. تاریخ بیهقی در عرصه ادبیات، جزو متونی است که از لحاظ ویژگی های زبانی، اهمیت قابل توجهی دارد. در این مطالعه تلاش شده است، چگونگی کاربرد ویژگی های زبانی تاریخ بیهقی، نشان داده شود. برای نیل به این هدف، در سه سطح آوایی، لغوی و نحوی کتاب مذکور مورد بررسی قرار گرفت نتایج نشان می دهد که در سطح آوایی کاربرد موسیقیایی بابهره گیری از عنصر تکرار و سجع شکل گرفته و سجع متوازی در این حیطه بیشتر نقش آفرینی می کند. و در سطوح دیگر افعال در وجه کهن خود به کار رفته و حروف اضافه در معنی یکدیگر استفاده شده است. کوتاهی و بلندی جملات بنا به اقتضای کلام رعایت شده و لغات عربی بر حسب دوره، جایگاه خاصی داشته است از این رو می پذیریم که ویژگی های زبانی، به سبک بیهقی چهره ای متمایز بخشیده است.

کلیدواژه ها:

تاریخ بیهقی ، ابوالفضل بیهقی ، سبک شناسی ، ویژگی های زبانی