بررسی رابطه بین توانایی کنترل فکر با نگرانی دانشجویان مبتلا به افسردگی بالینی در اصفهان

پژوهش حاضر با هدف پیش بینی نگرانی بر اساس توانایی کنترل فکر انجام شد. طرح پژوهش از نوع توصیفی و همبستگی بود. نمونه مشتمل بر 150 دانشجوی مبتلا به افسردگی بالینی( 100 زن و 50 مرد)، به روش تصادفی چند مرحله ای انتخاب شدند. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه دانشجویان دختر و پسر شهر اصفهان در سال 1394-95 بود. داده ها با استفاده از مقیاس توانایی کنترل فکر لوچیانو (TCAQ)، مقیاس نگرانی پنسیلوانیا (PSWQ) و پرسشنامه افسردگی بک ویرایش دوم (BDI-II( گردآوری شد. جهت تحلیل داده ها از همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسون چندگانه بر پایه نرم افزار spss-18 استفاده شد. نتایج پژوهش نشان داد که توانایی کنترل فکر با نگرانی در دانشجویان مبتلا به افسردگی بالینی رابطه منفی و معناداری دارد .(P> 0/05) همچنین نتایج تحلیل رگرسون چندگانه نشان دادکه توانایی کنترل فکر با ضریب رگرسیون 0/518، قادر به پیش بینی %26/8 از واریانس نگرانی در دانشجویان مبتلا به افسردگی بالینی است .(p<0/000)نتایج پژوهش حاضر، تلویحاتی برای پژوهش های آتی در زمینه مهار نگرانی از طریق افزایش توانایی کنترل فکر به منظور کاهش افسردگی بالینی فراهم نموده است.

کلیدواژه ها:

توانایی کنترل فکر ، نگرانی ، افسردگی بالینی