بررسی راهکارهای تنوع بخشی به محیط های یاددهی یادگیری

تعلیم و تربیت از مهمترین زیرساخت های تعالی و ارتقاء سرمایه انسانی شایسته ی کشور در عرصه های مختلف است. در کشور ما تحقق آرمان های متعالی، براساس سند تحول بنیادین آموزش و پرورش، در گرو تربیت افرادی متقی، عالم آرمانگرا و متفکر می باشد. در سال های اخیر با توجه به رشد و تغییرات گسترده ی روش های آموزشی، توجه به نیازهای یاد گیرندگان و فراهم کردن بستر مناسب یادگیری مورد توجه متخصصین آموزش و پرورش قرار گرفته است. توجه به الگوی یادگیرنده محور و تعاملات انسان ها با هم و استفاده درست از منابع محیطی جوهره ی نظام آموزشی است. براین اساس رویکردهای جدید آموزش نیازمند حرکت، کارگروهی، ابتکار، نوآوری، ارتقاء قدرت تجزیه و تحلیل، ایجاد تفکر انتقادی و علمی می باشد.نوشتار حاضر با توجه تحولات آموزش و پرورش، ضرورت توجه به انعطاف پذیری در محیط های آموزشی، راهکارهای انعطاف پذیر نمودن یک محیط یادگیری، تنوع بخشی و مزیت های این روش مورد تاکید قرار می گیرد. در ادامه ضمن بررسی محیط های یادگیری به راهکارها و موانع موجود پرداخته می شود. این پژوهش دارای ماهیتی توصیفی و تحلیلی است و گردآوری اطلاعات آن براساس مطالعه ی کتب مختلف، تجارب 25 ساله تدریس و نظرات جمعی از همکاران در امر آموزش و تجزیه و تحلیل آن ها می باشد در نهایت به این نتیجه می رسیم که خلق یک محیط یادگیری متنوع و انعطاف پذیر سبب ایجاد روحیه ی شاد، آموزش کارآمد و هدفمند می شود و در این میان عوامل متعددی دست به دست هم می دهند که این هدف محقق شود. امید است دست اندرکاران امر آموزش و پرورش توجه ویژه ای به تربیت و بازاندیشی معلمان، تلاش در تغییر نگرش های سنتی، تجهیز مدارس، ایجاد تعامل لازم با سایر نهادها و توجه به تعاملات بین تعلیم و تربیت عمومی با طراحی و اجرای برنامه های درسی دانش آموزان داشته باشند.

کلیدواژه ها:

تنوع بخشی به محیط آموزشی ، یادگیری ، محیط انعطاف پذیر