ارتباط بین اضطراب حالتی رقابتی و سطح عملکرد ورزشکاران دختر رشته ی دو و میدانی شرکت کننده در دهمین المپیاد ورزشی دانشگاه های علوم پزشکی تابستان 1390

از عواملی که آمادگی روانی ورزشکاران را کاهش می دهد میزان اضطراب رقابتی است که ورزشکار قبل از آغاز رقابت به آن دچار شده و تاثیر منفی بر عملکرد ورزشکار می گذارد. هدف از این پژوهش ارتباط بین اضطراب حالتی رقابتی و سطح عملکرد ورزشکاران دختر رشته ی دو و میدانی در دهمین المپیاد ورزشی دانشگاه های علوم پزشکی بود. پژوهش حاضر توصیفی تحلیلی است که جامعه ی آماری این پژوهش را دانشجویان دختر رشته ی دو و میدانی شرکت کننده در دهمین المپیاد در مرداد ماه 1390 تشکیل می دهند. آزمودنی های پژوهش شامل 131 نفر بود که به صورت تصادفی از میان دانشجویان ورزشکار رشته ی دو و میدانی انتخاب شدند. برای تجزیه و تحلیل نتایج، از نرم افزار SPSS و v.16 استفاده شد که در آن از آزمون آنالیز واریانس (ANOVA)، آزمون تعقیبی (LSD)، ضریب همبستگی پیرسون و نمودار پراکنش و تحلیل رگرسیون خطی ساده در تجزیه و تحلیل نتایج استفاده گردید.نتایج این پژوهش نشان می دهد که بیشترین میانگین اضطراب رقابتی به مربوط به دوهای سرعت با میانگین 4/81 ±22/89 و کمترین آن مربوط به پرتاب ها با میانگین 73 /4 ± 17/13 مربوط است، و در کل میانگین اضطراب رقابتی دانشجویان شرکت کننده در دهمین المپیاد در مسابقات دو و میدانی 5/36± 20/28 بوده است هم چنین نتایج ضزیب همبستگی پیرسون نشان داد که بین سطح عملکرد و اضطراب رقابتی (P.V> 0/05 و r=0/176 ) رابطه ی منفی معناداری وجود دارد. علاوه بر این، نتایج رگرسیون خطی نشان داد که میزان اضطراب رقابتی پیش بینی کننده مناسبی برای عملکرد ورزشی است. (0/05 < p ) و سابقه ورزشی نقشی نداشته است. بحث و نتیجه گیری: با توجه به نتایج پژوهش مبنی بر وجود رابطه منفی بین سطح عملکرد و اضطراب رقابتی لازم است که مربیان و مسیولین ضمن بررسی اضطراب رقابتی بین ورزشکاران نسبت به کاهش آن به منظور افزایش عملکرد آنها تدابیری اندیشیده شود.

کلیدواژه ها:

اضطراب حالتی رقابتی ، سطح عملکرد ، ورزشکاران دختر ، المپیاد ورزشی ، رشته دو و میدانی