بررسی توسعه پایدار با رویکرد بهینه سازی انرژی در معماری فضاهای مسکونی

یکی از ارکان اساسی توسعه پایدار اسکان پایدار است و از آن جا که بخش اعظم مصرف انرژی سالانه هر کشور مربوط به بخش ساختمان و مسکن می باشد، از این رو بهینه سازی مصرف انرژی در ساختمان از اهمیت خاصی برخوردار است و انرژی به عنوان فاکتورهای اساسی جهت توسعه اقتصادی و اجتماعی و ارتقای کیفیت زندگی مورد توجه قرار می گیرد. هنگامی که مسیله انرژی به صورت مجرد بررسی می شود، مخصوصا در ساختمان های مسکونی، قوانین طراحی مشخصی به چشم می خورند که دست یابی به راهکارهایی برای مصرف کم انرژی، را در اولویت قرار دارند. البته این قوانین بسته به سطوح اشغال، دریافت گرما، از دست دادن گرما و تنوع کاربری ساختمان متفاوت هستند و به همین دلیل به اسانی قابل استاندارد شدن نمی باشند، به علاوه، راهکارهای که برای یک ساختمان تجاری یا صنعتی موفق وجود دارد را نمی توان به صورت خودکار برای سایر ساختمان ها به کار برد. به عنوان مثال نیاهای نسبی گرمایش، سرمایش و روشنایی و قابلیت های جذب گرما از تجهیزات، نورپردازی و خورشید باید در رابطه با فرم ساختمان، جهت گیری، ساختار، الگوی اشغال و نیازهای محیطی سنجیده شوند تا حصول اطمینان از رعایت همه نکات جهت تصمیم گیری های آتی ایجاد گردد. به همین جهت در این مقاله سعی بر آن است تا پس از معرفی عوامل تاثیرگذار بر انرژی و میزان مصرف آن در ساختمان، راه کارهایی مطرح گردد که براساس آن بتوان به کم ترین میزان مصرف در بخش های مختلف فضاهای ساختمانی و در نهایت به طراحی پایدار دست یافت.

کلیدواژه ها:

تهویه توسعه پایدار ، اسکان پایدار ، مدیریت انرژی ، طراحی پایدار مطبوع