ارزیابی عملکرد کشت آکواپونیک در کشاورزی پایدار

کمبود آب مهمترین تهدید برای بقای بشر، اکوسیستم طبیعی و تکوین تمدنها به شمار میرود. طبق بررسیهای به عمل آمده، عملکرد طرحهای آبی به دلایل مختلف کمتر از حد انتظار است، لذا ضرورت توجه به ارتقای عملکرد این شبکه ها را گوشزد میکند. نخستین گام برای بهبود عملکرد این طرحها، ارزیابی وضع موجود آنهاست. از این رو، هدف اصلی ایجاد طرح آکواپونیک،به حداکثر رساندن عملکرد هر یک از اجزاء بیولوژیکی سیستم جهت افزایش بازدهی اقتصادی طرح است . میتوان گفت آکواپونیک مدلی برای کشاورزی پایدار است و اگر یک ناحیه در داخل گلخانه بتواند همزمان برای تولید چندین نوع محصول استفاده شود، علاوه بر افزایش درآمد، باعث کاهش هزینههای مرتبط و افزایش تولید و بازدهی آن می-گردد که در این صورت پرورش توام ماهی و کشت هیدروپونیک اقتصادی است .به عبارتی کشاورزی پایدار باید از نظر اکولوژیکی مناسب، از نظر اقتصادی توجیهپذیر و از نظر اجتماعی مطلوب باشد. بنابراین در مناطق خشک و نیمه خشک مانند ایران استفاده بهینه از آب کشاوزی و آشامیدنی بسیار مهم است و می تواند مهمترین دلیل برای بهرهگیری از سیستم آکواپونیک باشد.دراین میان،توجه به امر پایداری و مدیریت منابع آب (درمحدوده حفاظت منابع بحث پایداری) به عنوان یک منبع بسیارحیاتی بایستی مورد توجه برنامهریزان و سیاستگذاران قرار گیرد.