رابطه سبک های یادگیری، خودتنظیمی و خودکارآمدی تحصیلی با پیشرفت تحصیلی دانش آموزان دختر دوره دوم متوسطه شهر ایذه

هدف پژوهش، رابطه سبک های یادگیری، خودتنظیمی و خودکارآمدی تحصیلی با پیشرفت تحصیلی دانش آموزان دختر دوره دوم متوسطه شهر ایذه بود. روش پژوهش حاضر، روش توصیفی از نوع همبستگی بوده است. نمونه آماری 334 نفر از دانش آموزان دوره دوم متوسطه بودند که به روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای انتخاب گردیدند. برای جمع آوری اطلاعات از سه پرسش نامه شامل پرسش نامه سبک های یادگیری کلب ) 2005 (، پرسش نامه خودتنظیمی تحصیلی ریان و کانل ) 1989 ( و پرسش نامه خودکارآمدی دانش آموزان جینک و مورگان ) 1999 ( استفاده شد. جهت تجزیه و تحلیل اطلاعات به دست آمده از ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیونچندگانه استفاده شده است. پس از تجزیه و تحلیل داده ها نتایج نشان داد که بین سبک های یادگیری و پیشرفت تحصیلی رابطه مثبت و معنادار وجود داشت. هم چنین بین خودتنظیمی و پیشرفت تحصیلی و نیز بین خودکارآمدی تحصیلی و پیشرفت تحصیلی رابطه مثبت و معنادار وجود داشت. نتایج تحلیل رگرسیون چندگانه به روش گام به گام نیز نشان داد که متغیر خودتنظیمی در مقایسه با متغیرهای دیگر سهم بیشتری در تبیین متغیر پیشرفت تحصیلی دانش آموزان داشت.

کلیدواژه ها:

سبک یادگیری ، خودتنظیمی ، خودکارآمدی ، پیشرفت تحصیلی ، دوره دوم متوسطه