نظریه ارتباط گرایی ضرورتی قابل تأمل در ارتقاء کیفیتدانش و یادگیری در دانشگاه فرهنگیان

وجود آدمی همواره در جست و جوی شناخت است. ما بیش تر از ساختن، ارتباط برقرار می کنیم؛ به همین خاطر فضاها و ساختارهای آموزشی ما باید متناسب با درک تازه ما از دانش، سبک حرکت دانش، جریان و رفتار دانش هماهنگ شود. هدف از این مقاله بررسی و تحلیل نقش نظریه ی ارتباط گرایی در ارتقاء کیفیت دانش و یادگیری دردانشگاه فرهنگیان است که در چند سال اخیر مورد اقبال پژوهشگران قرار گرفته است. روش کار مروری نظام مند بوده و نویسنده با استناد به منابع کتابخانه ای و پایگاه های اطلاعاتی معتبر به تجزیه و تحلیل این امر پرداخته است. یافته های این پژوهش نشان داد که باید به دنبال بینش جدیدی باشیم؛ که هماهنگ با دانش امروز است. در جامعه دانشیرو به رشد ما، رهبری، تولید و آموزش تکالیفی هستند که به دانش نیاز دارند. لازمه ی نوآوری و رشد مداوم برقراری ارتباط است؛ از این رو نظریه ی ارتباط گرایی می تواند نقش مهمی در ارتقاء کیفیت دانش و یادگیری در دانشگاه فرهنگیان ایفا کند. بر همین اساس الگویی که نگارنده مقاله پیشنهاد می دهد؛ ایجاد شبکه ای بین اساتید و دانشجومعلمان پردیس های دانشگاه فرهنگیان برای انتقال تجربه ها و کمک به روزآمدی دانش و یادگیری دانشجو معلمان در سرتاسر کشور است.

کلیدواژه ها:

دانشگاه فرهنگیان ، ارتباط گرایی ، ارزیابی کیفیت دانش و یادگیری ، اشتراک گذاری دانش درآموزش عالی