مقایسه تطبیقی اصول معماری پایدار در خانه های بومی گیلان

بحران انرژی در دهه هفتاد میلادی و در ادامه آن مشکلات زیست محیطی، بر بسیاری از فعالیت های انسانی سایه افکند و باعث شد، حوزه طراحی معماری به عنوان یکی از عوامل موثر در مصرف بالای انرژی با چالشی سخت مواجه گردد. از اینرو مسیله حفظ محیط زیست، نیاز نسل های آینده و بهره گیری از انرژی های رایگان مفهوم جدیدی را با عنوان پایداری در همه علوم وارد نمود. بر اساس مطالعات صورت گرفته بسیاری از بناهای بومی و سنتی کشورمان، به طور نسبی اصول معماری پایدار را رعایت نموده اند،از این میان معماری بناهای روستایی به عنوان نمونه بارزی از بومیداری، معیارهای همراهی با پایداری را از قبیل حفظ محیط زیست و استفاده از عوامل مفید اقلیمی در درون بنا را با نگاه به عناصر شکل دهنده معماری بومی از قبیل فرهنگ، اقتصاد، اجتماع و طبیعت به درستی رعایت نموده است. در این پژوهش با بررسی میدانی بناهای بومی استان گیلان، مشاهده گردید که بافت و ساختمان ها بر اساس اقلیم شکل گرفته است. استفاده از ایوان های بلند در نما برای بهره مندی از نسیم در تابستان، یا ساخت دیوارهای قطور، بازشوهای کوچک، فرم ونحوه استقرار بنا، جهت گیری و استفاده از مصالح محلی در جهت اصولی شکل گرفته اند که می توان آنها را نمونه هایی از اصول معماری پایدار در معماری بومی استان قلمداد نمود.

کلیدواژه ها:

توسعه پایدار ، معماری پایدار ، معماری بومی ، استان گیلان