ارزیابی سازگاری کاربری اراضی و بررسی الگوی توزیع کاربری هاوتاثیرات آن ها بر کیفیت زندگی شهری دو منطقه فرهنگ وشهرک طالقانی شهر شیروان

توزیع نا مناسب کاربری های شهری و بی توجهی به مولفه های مکانی – فضایی تصمیم گیری همچون سازگاری کاربری اراضی شهری از جمله دلایل اصلی در ازبین رفتن کیفیت زندگی در بافت های شهری است؛بنا براین، تحلیل چگونگی قرارگیری کاربری های مختلف در کنار هم و بررسی الگوی توزیع آن ها اهمیت اساسی دارد. از این رو این مقاله درصدد است در محدوده فرهنگ و شهرک طالقانی بپردازد. روش تحقیق حاضر از نوع توصیفی – تحلیلی و از شاخه ی میدانی است. نتایج تحلیل ها حاکی از آن است که کاربری ها در محدوده فرهنگ و شهرک طالقانی در وضع موجود از نظر سازگاری، نظام توزیع و الگوی همجواری، هماهنگی چندانی با معیارهای برنامه ریزی شهری ندارند و این موضوع کیفیت زندگی شهری در سطح محدوده را تحت تاثیر قرار داده است بیشترین سازگاری بین کاربری ها در بین کاربری ها در بین کاربری بایر و مسکونی در هردو محدوده دیده می شود در حالت کاملا سازگار با همجواری های خود قرار دارند

کلیدواژه ها:

سازگاری کاربری اراضی ، توزیع کاربری ، کیفیت زندگی ، محدوده فرهنگ وشهرک طالقانی