ارزیابی استراتژیهای طراحی پل عابرپیاده در اقلیم گرم و خشک با رویکرد بیونیک

محدودیت های طراحی در اقلیم گرم و خشک برای طراحان و مهندسان از جمله چالش هایی است که با الهام از خود اکوسیستم و ارگانیسم هایی که در این اقلیم در حال زیست و بقا هستند قابل حل است. در این مقالهمشکلات طراحی معماری پلهای عابرپیاده در اقلیم گرم وخشک مورد ارزیابی قرار گرفته و با استفاده از روش مبتنی بر مسیله در طراحی بیونیک و تحلیل چند نمونه از استراتژی های طبیعت، راهکارهای مناسب ارایه شده است. گرما، تابش مستقیم آفتاب، آسیب پذیری مصالح در برابر حرارت، هزینه زیاد نعمیرات، تغییر شکل سازه و تهیه مصالح مناسب از جمله مشکلات خاص برای طراحی پلها در این مناطق به شمار می روند. راهکارهای طبیعت برای طراحی پل عابرپیاده در پنج حوزه؛ هندسه، سازه، مکانیزم، انرژی و هوشمندسازی ارایه شده تا با به کارگیری این الگوها طراحی اکولوژیک و پایدار پل عابرپیاده در این اقلیم میسر گردد. در حوزه سازه مشکلات تهیه مصالح ، عمل آوری و ساخت ایجاب می کند که استفاده از مصالح بومی ارتقاء یافته و یا مصالح قابل تولید کارخانه ای در اولویت قرار گیرند. در این تحقیق تلاش بر این است تا نمونه های ارایه شده در حوزه های مختلف، از سطوح گوناگون الهام گیری از طبیعت و ارگانیسم ها انتخاب گردد و نتیجه این الهام گیری دست یابی به راه حلهای چند منظوره جهت طراحی بهینه و پایدار در پل عابرپیاده باشد. دستیابی به چنین استراتژی هایی در طرح معماری و مهندسی سازه، از طریق همکاری محققان بیولوژیست با مهندسین و طراحان و انجام پژوهشهای میان رشته ای محقق میگردد .

کلیدواژه ها:

پل عابرپیاده ، اقلیم گرمو خشک ، معماری بیونیک ، پایداری ، هوشمندسازی